بر اساس پژوهش تازه درباره دلفینهای وحشی، دوستیهای نزدیک میتواند عامل مهمی در کند شدن روند پیری سلولی باشد. مطالعهای که در نشریه Communications Biology منتشر شده، دلفینهای نر پوزهبطری اقیانوس هند-آرام در خلیج شارک استرالیا را بررسی کرده است. این دلفینها سابقهای طولانی در ایجاد دوستیهای پایدار با دیگر نرها دارند.
این روابط بیشتر شبیه اتحادهای راهبردی هستند. چنین اتحادهایی میتوانند دههها دوام داشته باشند و برای رقابت بر سر جفت حیاتیاند. تحقیقات نشان میدهد برخی دلفینها سرمایهگذاری زیادی روی این شراکتها میکنند، در حالی که برخی دیگر نسبتاً تنها باقی میمانند. تفاوت میان این دو گروه حتی درون سلولهایشان قابل مشاهده است.
پژوهشگران نمونههای پوستی ۳۸ دلفین نر را که از نوزاد تا نزدیک به ۳۰ سال سن داشتند بررسی کردند. آنها با استفاده از متیلاسیون دیانای «سن اپیژنتیک» را محاسبه کردند؛ یعنی برآورد مولکولی از میزان فرسودگی بدن در مقایسه با سن تقویمی. دلفینهایی که دوستیهای قویتر و پایدارتر داشتند، سن زیستی بهمراتب جوانتری نسبت به دلفینهای با روابط اجتماعی کمتر نشان دادند. به طور میانگین، دلفینهای دارای پیوندهای محکمتر از همسنهای خود حدود ۱.۷ سال جوانتر بودند.
پژوهشگران دریافتند که زیادهروی در روابط اجتماعی میتواند نتیجه منفی داشته باشد. حضور در گروههای بزرگتر نرها با روند سریعتر پیری مرتبط بود، هرچند این یافته چندان ثابت نبود. به بیان دیگر، کیفیت بر کمیت برتری دارد و داشتن چند دوست نزدیک بهتر از داشتن تعداد زیادی روابط ضعیف است. رقابت میان نرها برای دسترسی به فرصتهای محدود تولیدمثل شدید است. حرکت در گروههای بزرگتر به محافظت در برابر شکارچیان کمک میکند اما همزمان استرس و رقابت بیشتری ایجاد میکند. در مقابل، اتحادهای نزدیک بخشی از این فشار را کاهش میدهند و نوعی پیشبینیپذیری اجتماعی در محیطی به شدت رقابتی فراهم میکنند.
