در دوره میوسن میانی تا بالایی، حدود ۱۲.۴ تا ۵.۳ میلیون سال پیش، حیوانات غولپیکر روی زمین زندگی میکردند؛ شرایط آبوهوایی گرمتر، تالابهای گستردهتر و منابع غذایی بیشتر این امکان را فراهم کرده بود. بسیاری از نوادگان آنها امروز بسیار کوچکتر شدهاند، اما آناکونداها همچنان اندازه بزرگ خود را حفظ کردهاند.
پژوهشگران با بررسی فسیلهای ۱۲.۴ میلیون ساله از ونزوئلا دریافتند آناکونداهای باستانی به طور متوسط ۴ تا ۵ متر طول داشتهاند. این اندازه با طول معمول آناکونداهای امروزی مطابقت دارد و نشان میدهد این خزندگان استوایی میلیونها سال است که عظیم باقی ماندهاند.
برخلاف دیگر گونههای بزرگ که در دوره میوسن به اوج رسیدند و سپس در پلیوسن جای خود را به گونههای کوچکتر دادند، آناکونداهای بزرگ تا امروز در آمریکای جنوبی استوایی باقی ماندهاند. این نتیجه در مطالعهای که امروز در نشریه Journal of Vertebrate Paleontology منتشر شد، گزارش شده است.
 |
| فسیل از مهره های کشف شده |
تیم پژوهشی ۱۸۳ مهره فسیلشده از دستکم ۳۲ آناکوندا را بررسی کرد. آناکونداها میتوانند بیش از ۳۰۰ مهره داشته باشند، اما اندازه تنها یک مهره برای بازسازی طول مار کافی است. این تحلیل همراه با دادههای فسیلی دیگر از آمریکای جنوبی نشان داد آناکونداها حدود ۱۲.۴ میلیون سال پیش به بیشترین اندازه خود رسیدند و حتی زمانی که بسیاری از گونههای غولپیکر منقرض شدند، همچنان بزرگ باقی ماندند.
آندرس آلفونسو-روخاس، نویسنده اصلی این پژوهش و دانشجوی دکتری در دانشگاه کمبریج، اعلام کرد گونههایی مانند کروکودیلهای غولپیکر و لاکپشتهای بزرگ از دوره میوسن تاکنون منقرض شدهاند، احتمالاً به دلیل سردتر شدن دمای جهانی و کاهش زیستگاهها، اما آناکونداهای بزرگ همچنان زنده ماندهاند و مقاومت بالایی نشان دادهاند. او گفت بررسی فسیلها نشان میدهد آناکونداها اندکی پس از ظهور در آمریکای جنوبی استوایی حدود ۱۲.۴ میلیون سال پیش به اندازه بزرگ دست یافتند و این اندازه از آن زمان تغییر نکرده است.
برای اطمینان از نتایج، تیم پژوهشی از روشی به نام «بازسازی حالت اجدادی» استفاده کرد که شامل بازسازی طول آناکونداهای غولپیکر و گونههای مرتبط زنده با استفاده از شجرهنامه مارها بود. این روش تأیید کرد آناکونداها در دوره میوسن به طور متوسط ۴ تا ۵ متر طول داشتند.
آلفونسو-روخاس توضیح داد این نتیجه شگفتآور است زیرا انتظار داشتند آناکونداهای باستانی ۷ یا ۸ متر طول داشته باشند، اما هیچ مدرکی از مار بزرگتر در دوره میوسن، زمانی که دمای جهانی گرمتر بود، وجود ندارد. او افزود مارها نسبت به دما بسیار حساس هستند و تصور میشد در آن زمان اندازه بزرگتری داشته باشند.
