پژوهشگران از دهه ۱۹۵۰ تلاش کرده‌اند منشأ نورهای ناگهانی و غیرقابل توضیح در آسمان را شناسایی کنند؛ پدیده‌هایی که با عنوان اشیای پرنده ناشناس شناخته می‌شوند. با وجود گذشت دهه‌ها، هنوز مشخص نیست این پدیده‌ها دقیقاً چه هستند.
در دو مقاله جدید که اوایل ماه جاری منتشر شده‌اند، پژوهشگران دو توضیح تازه و قابل توجه برای این نورها ارائه داده‌اند. آن‌ها تصاویر ثبت‌شده روی صفحات عکاسی از اوایل دهه ۱۹۵۰ را بررسی کرده‌اند؛ تصاویری که پیش از پرتاب نخستین ماهواره مصنوعی، اسپوتنیک ۱ در سال ۱۹۵۷ ثبت شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد برخی از این نورها واقعی بوده‌اند و احتمالاً با آزمایش‌های هسته‌ای و گزارش‌های مربوط به اشیای پرنده ناشناس مرتبط هستند.
بیاتریس ویارروئل، یکی از نویسندگان این مطالعات، گفته است امروزه می‌دانیم که بسیاری از این نورهای کوتاه‌مدت بازتاب نور خورشید از اجسام صاف و براق در مدار زمین هستند، مانند ماهواره‌ها یا زباله‌های فضایی. اما پیش از سال ۱۹۵۷ هیچ ماهواره‌ای در فضا وجود نداشت، یا دست‌کم هیچ‌کدام شناخته‌شده نبودند. به گفته یک فیزیک‌دان آلمانی، اگر کشوری مخفیانه چیزی به فضا پرتاب کرده باشد، انجام چنین کاری بدون جلب توجه بسیار دشوار بوده است.
در یکی از این مطالعات، بیش از ۱۰۶ هزار مورد نور ناگهانی بررسی شده و ارتباط آماری ضعیف اما معناداری میان این نورها، گزارش‌های اشیای پرنده ناشناس و آزمایش‌های هسته‌ای سطحی در دهه ۱۹۵۰ مشاهده شده است. این نورها معمولاً یک روز پس از آزمایش هسته‌ای ظاهر شده‌اند و هم‌زمانی آن‌ها با گزارش‌های اشیای پرنده نیز قابل توجه بوده است.
پژوهشگران دو فرضیه مطرح کرده‌اند: نخست اینکه آزمایش‌های هسته‌ای ممکن است پدیده‌ای جوی ایجاد کنند که به شکل نور ناگهانی دیده شود و باعث گزارش اشیای پرنده شود. فرضیه دوم بر پایه باورهای قدیمی است که می‌گوید آزمایش‌های هسته‌ای ممکن است اشیای پرنده ناشناس را جذب کنند. به گفته نویسندگان، این فرضیه‌ها تاکنون فاقد داده‌های منظم و علمی بوده‌اند، اما نتایج جدید می‌تواند نشان دهد که این نورها اجسام مصنوعی و بازتاب‌دهنده‌ای هستند که در ارتفاع بالا در جو یا مدار زمین قرار دارند.
در مقاله دوم، پژوهشگران به دنبال شواهد تاریخی از اجسام مصنوعی و براق در نزدیکی زمین بوده‌اند. آن‌ها الگوهایی در داده‌ها یافته‌اند که نشان می‌دهد برخی از این نورها ممکن است اجسام صاف، متحرک و بازتاب‌دهنده باشند. یکی از موارد جالب در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۲ رخ داده؛ هفته‌ای که گزارش‌های زیادی از اشیای پرنده در واشنگتن دی‌سی منتشر شده بود. همچنین تعداد نورهای ناگهانی در سایه زمین بسیار کمتر بوده، که نشان می‌دهد برخی از این نورها احتمالاً بازتاب نور خورشید از اجسام در مدار بالا بوده‌اند.
ویارروئل گفته است در میان آنچه قبلاً به‌عنوان نویز در تصاویر تلقی می‌شد، به نظر می‌رسد مجموعه‌ای واقعی از پدیده‌ها وجود دارد که با آزمایش‌های هسته‌ای و گزارش‌های اشیای پرنده مرتبط هستند و در سایه زمین دیده نمی‌شوند. او تأکید کرده که چنین بازتاب‌هایی از اجسام گرد مانند سیارک‌ها یا ذرات غبار دیده نمی‌شود، بلکه فقط از اجسام بسیار صاف و براق که نور خورشید را به‌صورت لحظه‌ای بازتاب می‌دهند، قابل مشاهده است.
این تحلیل‌ها جذاب هستند، اما برای رسیدن به نتیجه قطعی درباره ماهیت این پدیده‌ها، تحقیقات بیشتری لازم است.
