ماموریت آرتمیس ۲ بلندپروازانهترین تلاش ناسا برای پرواز انسانی به فضا از زمان فرود آپولو ۱۷ بر ماه محسوب میشود. آمادهسازی این مأموریت با دشواریهای زیادی همراه بوده و تأخیرهای متعدد باعث شده زمان پرتاب آن چند سال به عقب بیفتد.
اکنون احتمال دارد آرتمیس ۲ زودتر از موعد به فضا پرتاب شود. در یک نشست خبری در مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون، مقامها اعلام کردند که این پرواز ۱۰ روزه با سرنشین به دور ماه ممکن است زودتر از ۵ فوریه انجام شود و نهایتاً تا ماه آوریل صورت گیرد.
لاکیشا هاوکینز، معاون موقت مدیر بخش توسعه سامانههای اکتشافی ناسا، گفت که دولت از ناسا خواسته اذعان کند که اکنون درگیر چیزی هستیم که معمولاً «رقابت فضایی دوم» نامیده میشود. او افزود که تمایل وجود دارد ناسا نخستین نهادی باشد که دوباره به سطح ماه بازمیگردد، اما هدف اصلی این سازمان انجام این مأموریت بهصورت ایمن است.
با توجه به فشارهای ژئوپولیتیکی و تأکید دولت ترامپ، متخصصان مأموریت آرتمیس ۲ باید با سرعت بیشتری کار کنند تا بتوانند پرتاب را در اوایل فوریه انجام دهند.
آرتمیس ۲ نخستین مأموریت سرنشیندار در برنامه آرتمیس ناسا است که هدف نهایی آن ایجاد حضور دائمی انسان در ماه است. در این مأموریت، از موشک غولپیکر سامانه پرتاب فضایی (SLS) برای پرتاب فضاپیمای اوریون استفاده خواهد شد. این فضاپیما برای حمل چهار فضانورد به دور ماه و بازگرداندن آنها به زمین طراحی شده است.
فرماندهی مأموریت بر عهده رید وایزمن از ناسا خواهد بود و ویکتور گلاور و کریستینا کخ به ترتیب به عنوان خلبان و متخصص مأموریت حضور خواهند داشت. جرمی هانسن از آژانس فضایی کانادا نیز به عنوان متخصص مأموریت در این سفر شرکت خواهد کرد. خدمه در فضاپیمای اوریون در مسیر «بازگشت آزاد» حرکت خواهند کرد؛ مسیری که بدون ورود به مدار ماه، بازگشت به زمین را تضمین میکند.
طبق گزارش NASASpaceFlight، موشک SLS از ماه مه روی سکوی پرتاب متحرک شماره ۱ در مرکز فضایی کندی ناسا قرار گرفته و در ۱۷ سپتامبر، ناسا اعلام کرد که این موشک با نصب تقویتکنندههای جامد آماده پرتاب خدمه آرتمیس ۲ است.
اکنون تنها منتظر آمادهسازی نهایی فضاپیمای اوریون هستند که قرار است تا پایان سال جاری روی موشک SLS نصب شود. طبق گزارش Space.com، آداپتور مرحلهای اوریون که اتصال فضاپیما به موشک را فراهم میکند، در ۱۹ اوت به مرکز فضایی کندی رسید. این آداپتور حلقهای شکل علاوه بر محافظت از کپسول در برابر گازهای قابل اشتعال هنگام پرتاب، حامل مجموعهای از ماهوارههای مکعبی خواهد بود که در طول مأموریت رها میشوند.
