ناسا فهرست فضانوردان سال ۲۰۲۵ را منتشر کرد و در میان آنها نام دو نفر از کارکنان سابق اسپیسایکس دیده میشود: آنا منون و یوری کوبو. هر دو بیش از یک دهه در اسپیسایکس فعالیت داشتند و نقش مهمی در رشد این شرکت ایفا کردند.
منون پس از فعالیت در مرکز کنترل مأموریت ناسا، در سال ۲۰۱۸ به اسپیسایکس پیوست و بهعنوان مهندس ارشد در مأموریتهای فضانوردان خصوصی مشارکت داشت. او بهعنوان متخصص مأموریت و افسر پزشکی در مأموریت Polaris Dawn حضور داشت؛ مأموریتی که چندین رکورد را شکست، از جمله نخستین راهپیمایی فضایی تجاری.
کوبو نیز ۱۲ سال در اسپیسایکس فعالیت کرد و بهعنوان مدیر پرتاب فالکون ۹ و مسئول برنامه Starshield و سامانههای زمینی خدمت کرد.
این گروه ۱۰ نفره از میان بیش از ۸۰۰۰ متقاضی انتخاب شدهاند و قرار است حدود دو سال آموزش ببینند تا برای مأموریتهای ایستگاه فضایی بینالمللی و فراتر از آن آماده شوند. برنامه آموزشی شامل رباتیک، زمینشناسی، زبانهای خارجی، پزشکی فضایی، شبیهسازی راهپیمایی فضایی و آموزش پرواز است.
در صورت موفقیت در آموزش، این افراد به جمع بیش از ۴۰ فضانورد فعال ناسا میپیوندند و ممکن است در انتقال ناسا به ایستگاههای فضایی خصوصی پس از بازنشستگی ایستگاه فضایی بینالمللی در سال ۲۰۳۰ نقش داشته باشند. همچنین برای مأموریتهای علمی آینده به ماه و مریخ واجد شرایط خواهند بود.
پیش از این نیز برخی از کارکنان سابق اسپیسایکس به جمع فضانوردان دولتی پیوستهاند. راب کولین، مدیر سابق اطمینان از پرواز در اسپیسایکس، در سال ۲۰۱۷ بهعنوان نامزد به ناسا پیوست. در سال ۲۰۲۱، آنیل منون، نخستین جراح پرواز و مدیر پزشکی اسپیسایکس، به نسل آرتمیس ناسا راه یافت. (آنیل و آنا منون زوج هستند.)
این روند نشان میدهد که تأثیرگذارترین شرکت خصوصی فضایی جهان بهطور فزایندهای با فعالیتهای واقعی فضانوردی درهمتنیده شده است؛ نهتنها از مأموریتهای خصوصی مانند برنامه Polaris پشتیبانی میکند، بلکه خود نیز فضانورد تربیت میکند.
در طول دههها، فضانوردان ناسا عمدتاً از نیروهای نظامی و دانشگاهی انتخاب میشدند و بخش خصوصی نقش چندانی در معرفی نامزدهای فضانوردی نداشت. اما اسپیسایکس این وضعیت را تغییر داده است. این شرکت به محلی برای آموزش مهندسان و اپراتورهای مأموریت در زمینه پروازهای فضایی انسانی تبدیل شده است.
