در حالی که شرکت‌های فعال در حوزه هوش مصنوعی با شور و شوق از انقلابی که محصولاتشان در بهره‌وری ایجاد می‌کنند صحبت می‌کنند، برنی سندرز، سناتور مستقل ایالت ورمونت، می‌خواهد صنعت فناوری حرفش را با عمل همراه کند.
در یک مصاحبه اخیر با پادکستر مشهور، جو روگان، سندرز استدلال کرد که زمانی که با ابزارهای هوش مصنوعی صرفه‌جویی می‌شود، باید به کارگران بازگردانده شود تا بتوانند آن را با خانواده‌هایشان بگذرانند.
سندرز گفت: «فناوری باید در خدمت ارتقای همه ما باشد، نه فقط صاحبان فناوری و مدیران عامل شرکت‌های بزرگ. تو یک کارگر هستی، بهره‌وری تو افزایش پیدا می‌کند چون ما به تو هوش مصنوعی می‌دهیم، درست است؟ به جای این که تو را اخراج کنم، ساعت کاری هفتگی‌ات را به ۳۲ ساعت کاهش می‌دهم.»
این مفهومی است که برای اکثر مردم یک دلگرمی و تسکین است، اما برای کسانی که تاکنون به نشست داووس رفته‌اند، یک کابوس واقعی خواهد بود. واقعاً چه فایده‌ای دارد اگر از هر لحظه زندگی استفاده نکنیم تا ارزش سهام‌داران را افزایش دهیم؟
برای نخبگان دنیای فناوری، وعده افزایش بهره‌وری با کمک هوش مصنوعی به این معناست که شرکت‌ها می‌توانند کارهای بیشتری انجام دهند، چرا که کارمندان وقت آزاد بیشتری خواهند داشت تا وظایف بیشتری بر عهده بگیرند — یا این که می‌توانند با کاهش تعداد نیروی کار، صرفه‌جویی مالی کنند. اما برای کارگران، این افزایش بهره‌وری می‌تواند به این معنا باشد که وظایف فعلی خود را در زمان کمتری انجام دهند، بدون این که حقوقشان کاهش پیدا کند؛ شاید اگر خوش‌شانس باشند، بتوانند به مسابقه بیسبال فرزندشان هم برسند.
سندرز تأکید کرد: «و اتفاقاً این یک ایده رادیکال نیست. شرکت‌هایی در سراسر جهان هستند که با موفقیت این کار را انجام می‌دهند.»
برای مثال، در بریتانیا، ۶۱ شرکت با حدود ۲۹۰۰ کارگر در نیمه دوم سال ۲۰۲۲، اجرای آزمایشی هفته کاری چهار روزه را آغاز کردند. از میان ۲۳ شرکتی که اطلاعات مالی خود را به اشتراک گذاشتند، درآمد آن‌ها از ابتدای دوره آزمایشی تا پایان آن تقریباً ثابت ماند و به طور متوسط ۱.۴ درصد افزایش یافت.