دیروز، هواپیمایی که بارنت درباره آن به نهادهای ناظر هشدار داده بود، در احمدآباد هند سقوط کرد و همه مسافران به جز یک نفر جان باختند. این حادثه که مرگبارترین سانحه هوایی در سال‌های اخیر به شمار می‌رود، بار دیگر توجه‌ها را به سوی سازنده جنجال‌برانگیز آن جلب کرده است. گرچه بررسی علت دقیق سقوط ممکن است ماه‌ها طول بکشد، اما اگر مشخص شود نقصی فنی در طراحی هواپیما باعث آن شده، تعجب‌برانگیز نخواهد بود. بارنت که مرگش به خاطر نقش او در پرونده حقوقی علیه بوئینگ، نظریه‌های توطئه‌ای را برانگیخت، تنها یکی از فهرست طولانی منتقدانی بود که سال‌ها درباره شیوه‌های تولید این شرکت ابراز نگرانی کرده بودند.
هواپیمای 787 در سال 2011 معرفی شد و یکی از مزایای ادعایی آن این بود که می‌توان آن را ارزان‌تر از مدل‌های قبلی تولید کرد. اما از همان ابتدا، این هواپیما به خاطر فرایند مونتاژ پیچیده‌اش مورد تمسخر قرار گرفت. یکی از منتقدان در سال 2013 نوشت که این هواپیما از طریق شبکه‌ای درهم و پیچیده از پیمانکاران مونتاژ شده بود؛ پیمانکارانی که برخی از آن‌ها شفافیت کافی نداشتند. یک تحلیل‌گر دیگر صنعت هوانوردی گفت که بوئینگ انگار گفته باشد: "به جهنم! بیایید هر چیزی را که تاکنون درباره ساخت هواپیما می‌دانستیم کنار بگذاریم و یک روش کاملاً جدید و اثبات‌نشده را امتحان کنیم." منتقدان هشدار دادند که این شرکت بیش از حد قطعات را به پیمانکاران مختلف واگذار کرده و خطر آن وجود دارد که این قطعات در زمان مونتاژ نهایی به خوبی با هم تطابق نداشته باشند.
پس از عرضه، این هواپیما تقریباً بلافاصله با مشکلات فنی روبرو شد. در سال 2013، مجموعه‌ای از آتش‌سوزی‌های مرتبط با باتری در کابین هواپیماها باعث شد که اداره هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) پرواز همه 787ها در ایالات متحده را تا رفع مشکل متوقف کند. در سال 2015، این نهاد ایمنی هوانوردی، یک نقص نرم‌افزاری در واحدهای کنترل ژنراتور هواپیما شناسایی کرد که به‌طور فرضی می‌توانست منجر به "از دست دادن کنترل" توسط خلبان شود. این هواپیما همچنین دچار نشت سوخت و مشکلات دیگر نیز بود.
در سال 2019، روزنامه نیویورک تایمز برای اولین بار گزارشی از کارخانه کارولینای جنوبی که دریم‌لاینر در آن ساخته می‌شد منتشر کرد و ادعا کرد که این محل "درگیر تولید بی‌کیفیت و نظارت ضعیف است که می‌تواند ایمنی را به خطر بیندازد." بارنت — که در آن زمان دیگر از شرکت جدا شده بود — در این گزارش به شدت نقل‌قول شد و گفت: "تاکنون هواپیمایی از چارلستون بیرون نیامده که من حاضرم نامم را پایش بگذارم و بگویم امن و قابل پرواز است."
پس از مرگ بارنت، یک افشاگر دیگر به نام سم صالح‌پور، که پیش‌تر مهندس در بوئینگ بود، ادعا کرد که کاستی‌هایی در نحوه مونتاژ 787 وجود دارد که ممکن است باعث "تجزیه هواپیما در میانه پرواز" شود. صالح‌پور درباره این مسائل در برابر کنگره شهادت داد و شرکت سابق خود را به "پنهان‌کاری جنایی" متهم کرد. او همچنین تلویحاً گفت که ممکن است در نتیجه انتقادهای صریحش، بلایی سرش بیاید. در همان زمان، افشاگران دیگری از داخل بوئینگ نیز به میدان آمدند و انتقادهای مشابهی مطرح کردند — یکی دیگر از آن‌ها نیز درگذشت. در همان بهار، بوئینگ همچنین اعتراف کرد که در اسناد مربوط به 787 دستکاری کرده و به FAA اطلاع داده بود که "ممکن است بازرسی‌های لازم برای اطمینان از چسبندگی و اتصال مناسب بال به بدنه انجام نشده باشد" و امکان بروز سوءرفتارهای دیگری در شرکت نیز وجود دارد.