در طی دهه گذشته، یک استارتاپ بریتانیایی در حوزه پیشرانش هسته‌ای به‌طور محرمانه روی توسعه‌ی راکتی همجوشی کار کرده که می‌تواند زمان سفر به مریخ را به نصف کاهش دهد. این هفته، شرکت Pulsar Fusion برای نخستین بار مفهومی از این فناوری را در قالب یک ویدئوی چشمگیر معرفی کرد.
راکت Sunbird Migratory Transfer Vehicle، به گفته این شرکت، قادر است به سرعتی معادل ۵۲۹٬۰۰۰ کیلومتر در ساعت برسد — که در صورت تحقق، آن را به سریع‌ترین جسم خود-پیشران ساخته شده به‌دست بشر تبدیل خواهد کرد و زمان سفرهای فضایی را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد.
بر خلاف راکت‌های امروزی که از سطح زمین پرتاب می‌شوند، ساندبردها قرار است در ایستگاه‌های مداری غول‌پیکر مستقر شوند؛ هر ایستگاه می‌تواند تا پنج راکت Sunbird را میزبانی کند. ریچارد دینان، مدیرعامل Pulsar Fusion، در ایمیلی به وب‌سایت Gizmodo گفت که در ویدیوی منتشرشده، یکی از این راکت‌ها از ایستگاه خود جدا می‌شود، با کمک هشت پیشرانه‌اش به آرامی به فضاپیمای بزرگ‌تری (که شباهت زیادی به مرحله‌ی بالایی Starship اسپیس‌اکس دارد) متصل می‌شود و آن را به سیاره‌ای دوردست می‌برد — شبیه یک جت‌پک برای فضاپیماها. پس از رسیدن به مقصد، راکت جدا شده و به ایستگاه مداری مقصد متصل می‌شود تا برای مأموریت بعدی آماده شود.
سرعت بی‌سابقه Sunbird از طریق موتورهایی با فناوری Dual Direct Fusion Drive (DDFD) تأمین می‌شود. این نوع موتور با استفاده از فرآیند همجوشی هسته‌ای — همان فرآیندی که خورشید و ستارگان را روشن نگه می‌دارد — انرژی تولید می‌کند. به‌صورت نظری، این فناوری می‌تواند چندین برابر بیشتر از پیشرانه‌های امروزی انرژی در ازای هر واحد سوخت تولید کند.
Pulsar Fusion ادعا می‌کند که موتورهای DDFD آن‌ها قادر به تولید سرعت خروجی گاز تا ۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه (۳۱۰ مایل بر ثانیه) هستند، که معادل تقریباً ۱٫۸ میلیون کیلومتر در ساعت است — البته این عدد مربوط به گازهای خروجی از موتور است، نه سرعت حرکت راکت.