در اوایل دهه ۱۹۹۰، تلسکوپ فضایی هابل پدیدهای غیرعادی را در ابرهای اطراف منظومه شمسی ثبت کرد. تعداد زیادی الکترون از اتمهای موجود در این ابرهای گاز و غبار جدا شده بودند؛ فرآیندی که «یونش» نام دارد. اکنون پژوهشگران منشأ این یونش را به برخورد نزدیک خورشید با دو ستاره داغ، سریع و پرجرم نسبت دادهاند.
مطالعهای تازه که در نشریه The Astrophysical Journal منتشر شده نشان میدهد این دو ستاره حدود ۴.۴ میلیون سال پیش از کنار خورشید عبور کردهاند و تا فاصلهای نزدیک به ۳۰ سال نوری رسیدهاند؛ فاصلهای که در آن ستارهها از زمین قابل مشاهده بودند.
این ستارهها در مسیر خود پرتوهای قدرتمندی منتشر کردند که ابرهای اطراف منظومه شمسی را یونیزه کرد. یافتههای جدید به حل یک معمای دیرینه در گوشهای از جهان کمک میکند و میتواند دیدگاههای تازهای درباره شرایط زیستپذیری زمین ارائه دهد.
مایکل شال، اخترفیزیکدان دانشگاه کلرادو بولدر و نویسنده اصلی این تحقیق، در بیانیهای گفت: «این شبیه یک پازل است که همه قطعات آن در حال حرکتاند. خورشید حرکت میکند، ستارهها از ما دور میشوند و ابرها نیز در حال جابهجایی هستند.»
پژوهشگران بهطور ویژه دو ستاره را بررسی کردند: «اپسیلون کانیس ماجوریس» که با نام «ادهارا» شناخته میشود و «بتا کانیس ماجوریس» یا «میرزام». هر دو ستاره در صورت فلکی «سگ بزرگ» قرار دارند و بسیار داغ و پرجرم هستند. جرم آنها حدود ۱۳ برابر خورشید است و دمای سطحیشان بهترتیب حدود ۳۸ هزار و ۴۵ هزار درجه فارنهایت میرسد؛ در حالی که دمای خورشید تنها نزدیک به ۱۰ هزار درجه فارنهایت است.
امروز این دو ستاره در فاصله حدود ۴۰۰ سال نوری از زمین قرار دارند. اما بر اساس شبیهسازیهای انجامشده، پژوهشگران معتقدند «اپسیلون» و «بتا کانیس ماجوریس» حدود ۳۰ تا ۳۵ سال نوری از کنار خورشید عبور کردهاند. این فاصله برابر با حدود ۱۷۵ تریلیون مایل (۲۸۱ تریلیون کیلومتر) است، اما در مقیاس کیهانی بسیار نزدیک محسوب میشود؛ آنقدر نزدیک که از زمین قابل مشاهده بودهاند.
