یافته تازه مریخنورد «پرسویرنس» ناسا نشان میدهد که سیاره سرخ شاید روزگاری نهتنها میزبان آب بوده، بلکه آبوهوایی شبیه مناطق گرمسیری زمین داشته است. این مریخنورد در مسیر خود به سنگهای روشن و پراکندهای برخورد کرده که حاوی کائولینیت غنی از آلومینیوم هستند؛ مادهای که روی زمین طی میلیونها سال و در اثر بارش باران و شستوشوی تدریجی مواد معدنی از سنگها و رسوبات شکل میگیرد.
کائولینیت معمولاً در اقلیمهای گرم و مرطوب مانند جنگلهای بارانی یافت میشود. به همین دلیل، مشاهده آن در مریخ ــ جایی که امروز سرد، خشک و فاقد آب سطحی است ــ نشانهای از وجود آب فراوان در گذشته به شمار میرود. آدریان بروز، پژوهشگر همکار پروژه، در بیانیه دانشگاه پردو گفت: «وقتی کائولینیت را در مریخ میبینید، به شما میگوید زمانی آب بسیار بیشتری در آنجا وجود داشته است.»
قطعات کشفشده از اندازه سنگریزه تا صخرههای بزرگ متغیرند و بررسیهای اولیه نشان دادهاند شباهتهایی با سنگهای مناطق سندیگو در کالیفرنیا و آفریقای جنوبی دارند. البته کائولینیت میتواند در سامانههای هیدروترمال نیز شکل بگیرد، اما امضای شیمیایی آن با نمونههایی که در اثر باران طولانیمدت و دمای پایین ایجاد میشوند متفاوت است. این تفاوت نشان میدهد که بارشهای طولانی و اقلیمهای مرطوب احتمالاً بخشی از تاریخ باستانی مریخ بودهاند.
سنگهای کشفشده در اطراف دهانه «جزرو» پرسشی مهم ایجاد کردهاند: منشأ آنها کجاست؟ در نزدیکی محل فرود مریخنورد هیچ برونزدگی عمدهای وجود ندارد که بتواند منبع این قطعات باشد. پرسویرنس در سال ۲۰۲۱ کنار دهانه جزرو فرود آمد؛ جایی که در گذشته دریاچهای به وسعتی حدود دو برابر دریاچه تاهو را در خود جای داده بود.
بریونی هورگان، استاد علوم سیارهای دانشگاه پردو و نویسنده همکار این مطالعه، میگوید: «این سنگها بهوضوح رویدادی آبی خارقالعاده را ثبت کردهاند، اما منشأشان کجاست؟ شاید رودخانهای که دلتا را ساخته آنها را به دریاچه جزرو آورده باشد، یا شاید بر اثر برخوردی به داخل دهانه پرتاب شده و پراکنده شده باشند. ما کاملاً مطمئن نیستیم.» آدریان بروز نیز عضو گروه پژوهشی هورگان در زمینه فرایندهای سطح سیارهای است.
