آلودگی هوا معمولاً تا زمانی که بهطور جدی به ریهها آسیب نزده باشد، بهدرستی درک نمیشود. اما یک مطالعه جدید از پژوهشگران دانشگاه فناوری سیدنی نشان میدهد ویتامین C میتواند بخشی از آسیب سلولی ناشی از ذرات ریز آلاینده، معروف به PM2.5، را کاهش دهد.
PM2.5 به ذرات میکروسکوپی گفته میشود که از منابعی مانند ترافیک سنگین، طوفانهای گرد و غبار و آتشسوزیهای طبیعی تولید میشوند. این ذرات آنقدر کوچکاند که با یک دم ساده به عمق ریه نفوذ میکنند و با بیماریهای مختلف تنفسی، از جمله آسم و سرطان ریه، ارتباط دارند.
پژوهشگران موشهای نر و بافت ریه انسانِ پرورشیافته در آزمایشگاه را در معرض سطحی از آلودگی قرار دادند که مشابه شرایط کشورهای توسعهیافته است. سپس مقداری ویتامین C اضافه کردند تا ببینند چه اتفاقی میافتد.
ویتامین C توانست از بخشی از آسیبهای واردشده به سلولهای ریه در اثر ذرات PM2.5 جلوگیری کند. سلولها تعداد کمتری از میتوکندریهای خود را از دست دادند ــ همان «نیروگاه سلول» ــ و التهاب کمتری نشان دادند.
این سلولها همچنین در برابر استرس اکسیداتیو، که بهمرور زمان باعث آسیب بافتی میشود، محافظت بیشتری داشتند. نتیجهای که از نظر علمی منطقی به نظر میرسد و این پرسش را ایجاد میکند که چرا زودتر به آن نرسیده بودیم.
ویتامین C یک آنتیاکسیدان شناختهشده است و آنتیاکسیدانها در واقع نقش پاککنندههایی را دارند که وارد بدن میشوند تا با عوامل مخرب مقابله کنند.
با این حال، نویسندگان این مطالعه که نتایج خود را در نشریه Environment International منتشر کردهاند تأکید میکنند که ویتامین C سپر جادویی در برابر آلودگی نیست. در نهایت، بهترین راهحل کاهش کلی آلایندههاست تا اساساً با چنین مشکلاتی روبهرو نشویم.
