بیشتر مردم درباره «تعادل» همانطور صحبت میکنند اما زندگی روزمره موانع زیادی ایجاد میکند. یک مطالعه جهانی جدید روی نزدیک به ۷۱ هزار نفر نشان داده که ترکیب خواب کافی با برنامه ورزشی مناسب، بهعنوان هدف بزرگ سلامت مدرن، بسیار دشوارتر از آن چیزی است که تصور میشود.
این پژوهش که در نشریه Communications Medicine منتشر شده، نزدیک به ۲۸ میلیون روز داده از حسگرهای زیر تشک و ردیابهای مچی را بررسی کرده است. این سطح از پایش شاید ناخوشایند باشد اما الگویی آشکار کرد که برای هر کسی که تلاش کرده صبح دوشنبه نسخه بهتری از خود باشد، آشنا به نظر میرسد.
تحقیقات نشان داده خواب تأثیر بیشتری بر حرکت دارد تا حرکت بر خواب. طبق گزارش StudyFinds، تفاوت میان راه رفتن ۸۷۵۱ قدم و ۳۰۹۰ قدم تقریباً کیفیت خواب همان شب را تغییر نمیدهد. در مقابل، کسانی که خواب کارآمدتری داشتند ـ حدود ۹۴ درصد زمان در تخت واقعاً خواب بودند ـ روز بعد ۲۸۲ قدم بیشتر از کسانی که تنها ۸۳ درصد زمان را خوابیده بودند برداشتند. حتی مدت زمان لازم برای به خواب رفتن نیز اهمیت داشت؛ کسانی که دیرتر خوابیدند روز بعد ۲۰۹ قدم کمتر راه رفتند.
دادهها نشان دادند که در ابتدا شش ساعت خواب بیشترین حرکت روز بعد را ایجاد میکند، اما پس از تنظیم بر اساس ساعات بیداری، نقطه مطلوب به حدود هفت ساعت نزدیک شد. این عدد در همه گروههای سنی ثابت بود، هرچند بزرگسالان مسنتر کمی بالاتر بودند. برخلاف تصور رایج درباره «هشت ساعت خواب کامل»، بدن به قوانین کلی بیتفاوت است.
نتیجه مهمتر در آمار مشارکت دیده شد. تنها ۱۲.۹ درصد افراد توانستند هم توصیههای خواب را رعایت کنند و هم بیش از ۸۰۰۰ قدم در روز بردارند. نزدیک به ۱۷ درصد در وضعیت خطرناک با خواب کوتاه و فعالیت کم قرار داشتند. تعطیلات آخر هفته کمی کمک کرد؛ شنبهها حدود ۴۰۰ قدم بیشتر از جمعه ثبت شد، اما این افزایش برای تغییر روند کلی کافی نبود.
پژوهشگران معتقدند اگر پیامهای بهداشت عمومی بخواهند مؤثر باشند باید از خواب آغاز کنند. کیفیت و زمانبندی خواب تأثیر بسیار بیشتری بر حرکت روز بعد دارد تا اینکه حرکت بر خواب اثر بگذارد. برای کسانی که با کار، استرس یا کودکی پرانرژی سر و کار دارند، این نتیجه منطقی به نظر میرسد. میتوان خود را مجبور به راه رفتن کرد اما نمیتوان مغز را به اجبار خاموش کرد.
مطالعات بارها به یک نتیجه مشترک رسیدهاند: خواب همان اهرمی است که همه چیز دیگر را حرکت میدهد. وقتی شبها بهتر سپری شوند، بدن در طول روز کمتر مقاومت میکند. تلاش برای بهینهسازی همزمان خواب و فعالیت در یک بازه ۲۴ ساعته همان بخش دشوار ماجراست.
