نتایج تازه پژوهش‌ها استدلال برای حذف فلوراید از آب آشامیدنی را ضعیف‌تر کرده است. بررسی جدید نشان می‌دهد هیچ ارتباطی میان فلوراید موجود در آب و کاهش توان شناختی در کودکان یا بزرگسالان وجود ندارد.
پژوهشگران سوابق آموزشی و پزشکی گروه بزرگی از آمریکایی‌ها را بررسی کردند و هیچ نشانه‌ای نیافتند که فلوراید آب باعث کاهش نمرات دبیرستان یا افت توان شناختی در سال‌های بعد شده باشد. به گفته آن‌ها، این یافته‌ها یکی از رایج‌ترین استدلال‌ها علیه افزودن فلوراید به آب آشامیدنی را زیر سؤال می‌برد. جان وارن، جامعه‌شناس و جمعیت‌شناس دانشگاه مینه‌سوتا، گفت: «اگر فلوراید باعث کاهش IQ می‌شد، باید در مناطقی که آب فلورایددار دارند نمرات پایین‌تر می‌دیدیم، اما چنین چیزی مشاهده نکردیم.»
با این حال، در برخی گروه‌ها سال‌هاست فلوراید به‌عنوان عامل مشکلات سلامتی معرفی می‌شود. رابرت اف. کندی جونیور، مدعی شده فلوراید موجب کاهش گسترده IQ و افزایش سرطان استخوان است. او پس از انتصاب به‌عنوان وزیر بهداشت و خدمات انسانی آمریکا در دولت دوم ترامپ اعلام کرده قصد دارد به CDC دستور دهد دیگر توصیه‌ای برای فلورایددار کردن آب در سطح ملی ارائه نکند.
بسیاری از ادعاهای پر سر و صدا درباره فلوراید، از جمله خطر ابتلا به سرطان، با داده‌های موجود پشتیبانی نمی‌شوند. با این حال، بحث علمی جدی‌تری درباره تأثیر احتمالی فلوراید آب بر هوش کودکان وجود داشته است. مرور پژوهش‌ها که ژانویه امسال توسط دانشمندان مؤسسه ملی سلامت آمریکا منتشر شد، ارتباط احتمالی میان کاهش IQ در کودکان و قرار گرفتن بیشتر در معرض فلوراید را نشان داد.
جان وارن، پژوهشگر این مطالعه، توضیح داده است که این مرور عمدتاً بر تحقیقاتی تمرکز داشت که سطح فلوراید بسیار بالاتر و بالقوه سمی را بررسی کرده‌اند؛ سطحی که معمولاً در ایالات متحده دیده نمی‌شود. به طور کلی نیز تحقیقات محدودی درباره این ارتباط احتمالی در میان کودکان آمریکایی انجام شده است.
وارن و همکارانش معتقد بودند داده‌هایی در اختیار دارند که می‌تواند تصویر روشن‌تری از رابطه میان فلوراید و توان شناختی ارائه دهد: پروژه «High School and Beyond». این طرح که در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد، نمرات خواندن، ریاضی و واژگان بیش از ۲۶ هزار دانش‌آموز دبیرستانی در سراسر آمریکا را جمع‌آوری کرد. بخشی از شرکت‌کنندگان که در سال‌های بعد زنده بودند نیز به‌عنوان بزرگسال مورد ارزیابی پزشکی قرار گرفتند، از جمله آزمایش‌های شناختی تا سن ۶۰ سالگی.
از آنجا که بسیاری افراد در همان شهرها و محله‌هایی که دوران دبیرستان را گذرانده‌اند زندگی می‌کنند، پژوهشگران داده‌های فدرال مربوط به سطح فلوراید آب آشامیدنی در این مناطق را با نتایج تحصیلی مقایسه کردند. این داده‌ها به‌عنوان شاخصی از میزان قرار گرفتن افراد در معرض فلوراید در دوران رشد استفاده شد. در اوایل دهه ۱۹۸۰ بسیاری از مناطق آمریکا آب خود را به‌طور منظم فلورایددار کرده بودند، اما برخی هنوز این کار را نکرده یا استانداردهای محلی متفاوتی داشتند؛ همین تفاوت‌ها امکان مقایسه سطح‌های مختلف فلوراید را فراهم کرد.
در مجموع، تیم وارن هیچ ارتباط منفی میان سطح بالاتر فلوراید در آب آشامیدنی و نمرات دانش‌آموزان دبیرستانی پیدا نکرد. حتی به نظر می‌رسید کودکانی که در معرض آب فلورایددار بودند، به‌طور میانگین نمرات کمی بالاتر داشتند. این برتری اندک تا سن ۶۰ سالگی از بین رفت، اما پژوهشگران همچنان هیچ ارتباطی میان کاهش توان شناختی بزرگسالان و قرار گرفتن در معرض فلوراید در کودکی نیافتند. همچنین مشخص شد تعداد کمی از محله‌ها سطح فلوراید بالاتر از حد توصیه‌شده داشتند.
