اسپیسایکس در توسعه فرودگر سرنشیندار برای مأموریت آرتمیس ۳ ناسا عقب افتاده و همین موضوع باعث شده این سازمان قرارداد را دوباره به روی دیگر شرکتها باز کند. فشارهای تازه، اسپیسایکس را وادار به بازنگری در برنامه کرده اما اطلاعات فاششده نشان میدهد حتی راهبرد جدید نیز برای رسیدن به زمانبندی ناسا کافی نیست.
بر اساس سند داخلی اسپیسایکس که به دست پایولیتیکو رسیده، جدول زمانی تازه برای سامانه فرود انسانی استارشیپ (HLS) نشان میدهد زودترین زمان فرود فضانوردان آرتمیس ۳ بر سطح ماه سپتامبر ۲۰۲۸ خواهد بود؛ بیش از یک سال پس از هدفگذاری ناسا در میانه ۲۰۲۷.
تحقق همین زمانبندی نیز دشوار به نظر میرسد، زیرا استارشیپ با ابعاد بزرگ، طراحی پیچیده و مراحل آزمایشی مهمی روبهروست که هنوز تکمیل نشدهاند. یک مشاور کنگره به پایولیتیکو گفته اهداف اسپیسایکس برای ۲۰۲۸ همچنان «بسیار بلندپروازانه» است.
در حالی که رقبای اسپیسایکس پیشنهادهای خود را برای قرارداد فرودگر آرتمیس ۳ ارائه میدهند، جدول زمانی تازه این شرکت چشمانداز موفقیت آن را تضعیف کرده است. به گزارش گیزمودو، تلاش برای دریافت پاسخ از اسپیسایکس و ناسا بینتیجه مانده است.
ناسا در سال ۲۰۲۱ اسپیسایکس را برای ساخت نخستین فرودگر سرنشیندار برنامه آرتمیس انتخاب کرد. این شرکت نسخهای اصلاحشده از مرحله بالایی استارشیپ را طراحی کرده تا فضانوردان را به سطح ماه برساند و بازگرداند. توسعه این سامانه به پیشرفتهای خود استارشیپ وابسته است؛ موشکی که امسال با مشکلاتی روبهرو شد.
این تأخیرها نگرانی کارشناسان، کنگره و ناسا را درباره توانایی اسپیسایکس برای رساندن فضانوردان به ماه تا میانه ۲۰۲۷ افزایش داد. در اکتبر، شان دافی، مدیر موقت ناسا، قرارداد آرتمیس ۳ را دوباره به روی دیگر شرکتها گشود تا هم فشار بیشتری بر اسپیسایکس وارد کند و هم گزینههای جایگزین را بررسی کند.
سند فاششده نخستین نگاه به برنامه جدید توسعه HLS را ارائه میدهد. طبق گزارش پایولیتیکو، اسپیسایکس قصد دارد این تاریخها را در «برنامه جامع یکپارچه» وارد کند و در دسامبر به ناسا ارائه دهد. سپس با ناسا برای بهروزرسانی قرارداد و نهاییسازی جدول زمانی همکاری خواهد کرد.
بر اساس این سند، اسپیسایکس در ژوئن ۲۰۲۶ قصد دارد آزمایش انتقال سوخت در مدار را انجام دهد؛ مرحلهای حیاتی برای آرتمیس ۳، زیرا استارشیپ برای رسیدن به ماه نیازمند سوختگیری در فضاست.
گام بعدی، فرود آزمایشی بدون سرنشین با HLS در ژوئن ۲۰۲۷ خواهد بود؛ درست زمانی که ناسا امیدوار بود مأموریت آرتمیس ۳ را آغاز کند. اگر همهچیز طبق برنامه پیش برود، اسپیسایکس میتواند فضانوردان را در سپتامبر ۲۰۲۸ بر ماه فرود آورد، هرچند احتمال شکست نیز وجود دارد.
استارشیپ هنوز پرواز مداری موفقی را کامل نکرده؛ پیششرطی برای انتقال سوخت در مدار. علاوه بر این، اسپیسایکس باید با نسخه دوم استارشیپ (V2) که بزرگترین مدل این موشک است و قرار است پایه HLS باشد، تجربه تازهای کسب کند. این نسخه قرار است اوایل ۲۰۲۶ معرفی شود، اما همانند پرتابهای اولیه V1 در ۲۰۲۵، احتمال آغاز پرچالش و انفجاری آن وجود دارد.

