پژوهشگران دانشگاه آکسفورد با بررسی تاریخ تکاملی بوسیدن در خانواده نخستی‌ها تلاش کرده‌اند منشأ این رفتار را روشن کنند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد بوسیدن یک ویژگی بسیار قدیمی است که در میان اجداد میمون‌های بزرگ، از جمله انسان، بین ۲۱.۵ تا ۱۶.۹ میلیون سال پیش شکل گرفته و تا امروز در بیشتر گونه‌های باقی‌مانده ادامه یافته است.
ماتیلدا بریندل، زیست‌شناس تکاملی و نویسنده اصلی این تحقیق که در نشریه Evolution and Human Behavior منتشر شده، گفته است این نخستین بار است که بوسیدن با نگاه تکاملی گسترده بررسی می‌شود و نتایج نشان‌دهنده تنوع چشمگیر رفتارهای جنسی در میان نخستی‌هاست.
برای انجام مطالعه، ابتدا تعریف علمی بوسیدن مشخص شد: تماس دهان به دهان غیرتهاجمی بدون انتقال غذا. سپس داده‌های ثبت‌شده درباره بوسیدن در گونه‌های مختلف میمون و کپی‌های بزرگ مانند شامپانزه، بونوبو و اورانگوتان گردآوری شد. تیم تحقیقاتی با در نظر گرفتن بوسیدن به‌عنوان یک «ویژگی تکاملی»، مدل‌های رایانه‌ای را ۱۰ میلیون بار اجرا کرد تا سناریوهای مختلف تکامل نخستی‌ها و احتمال بوسیدن اجداد آن‌ها را شبیه‌سازی کند.
استوارت وست، همکار این پژوهش، گفت ترکیب زیست‌شناسی تکاملی با داده‌های رفتاری امکان نتیجه‌گیری درباره ویژگی‌هایی را فراهم می‌کند که در فسیل‌ها باقی نمی‌مانند، مانند بوسیدن، و این روش به ما اجازه می‌دهد رفتارهای اجتماعی را در گونه‌های مدرن و منقرض‌شده بررسی کنیم.
این پژوهش نشان داده است که احتمالاً نئاندرتال‌ها نیز بوسیدن را انجام می‌دادند. شواهد پیشین نشان داده بود انسانها و خویشاوندان منقرض‌شده‌شان بزاق را منتقل کرده و با یکدیگر آمیزش داشته‌اند، و نتایج جدید به‌طور جدی نشان می‌دهد که انسان خردمند و نئاندرتال‌ها یکدیگر را می‌بوسیدند.
کاترین تالبوت، نویسنده همکار این تحقیق و استاد روان‌شناسی در مؤسسه فناوری فلوریدا، توضیح داد که بوسیدن رفتاری عادی یا جهانی به نظر می‌رسد اما تنها در ۴۶ درصد فرهنگ‌های انسانی ثبت شده است. او گفت هنجارهای اجتماعی و زمینه‌ها در جوامع مختلف بسیار متفاوت است و این پرسش را مطرح می‌کند که آیا بوسیدن رفتاری تکاملی است یا اختراع فرهنگی.
البته محدودیت‌های مهمی وجود دارد. این مقاله بر اساس رفتارهای ثبت‌شده پیشین و شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نوشته شده و نه مشاهدات مستقیم. این موضوع به‌ویژه در مورد گونه‌های منقرض‌شده مانند نئاندرتال‌ها حساسیت بیشتری دارد. همچنین داده‌ها فراتر از کپی‌های بزرگ بسیار محدود است و نتایج به فرضیات مدل‌ها وابسته‌اند، بنابراین با تغییر پارامترها ممکن است متفاوت باشند.
با این حال، این مطالعه چارچوبی برای تحقیقات آینده ارائه می‌دهد و روشی در اختیار نخستی‌شناسان قرار می‌دهد تا رفتار بوسیدن در حیوانات غیرانسانی را با تعریفی یکسان ثبت کنند، هرچند این تعریف ممکن است جذابیت رمانتیک چندانی نداشته باشد.
