گاهی بزرگترین کشفیات در واقع بازکشف هستند. در کانادا، پژوهشگران پس از بررسی دوباره دندانی از ماموت که نخستینبار در سال ۱۸۷۸ کشف شده بود، شمالشرقیترین محل یافت ماموت پشمالوی آمریکای شمالی را معرفی کردند.
در مطالعهای که ماه گذشته در نشریه Canadian Science Publishing منتشر شد، پژوهشگران دندان فرسودهای را که حدود ۱۵۰ سال پیش در جزیرهای در قلمرو نوناووت کانادا پیدا شده بود، بررسی کردند. نتایج این بررسی باعث شد دندان که پیشتر متعلق به ماموت کلمبیایی دانسته میشد، به عنوان بقایای ماموت پشمالوی سازگار با سرما طبقهبندی شود. این تحقیق اطلاعاتی درباره روزهای پایانی زندگی این جانور ارائه میدهد و نشان میدهد که ماموتهای پشمالو بسیار دورتر از آنچه تصور میشد به شرق مهاجرت کردهاند.
پژوهشگران با بررسی شکل دندان، قدمت آن را تعیین کردند و آزمایشهای ایزوتوپی انجام دادند. ایزوتوپها نسخههای مختلفی از یک عنصر هستند و تحلیل ایزوتوپهای پایدار برای بررسی رژیم غذایی موجودات باستانی کاربرد دارد. لوئی-فیلیپ بیتمن، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی زیستشناسی دانشگاه مکگیل، این نوع تحلیل را به «دندانپزشکی پرریسک روی فسیلهای ارزشمند» تشبیه کرده است.
نتایج آزمایشها نشان داد که این ماموت از گیاهان رایج عصر یخبندان تغذیه میکرد، هرچند احتمالاً در دورهای بین دو عصر یخبندان، یعنی حدود ۱۳۰ تا ۱۰۰ هزار سال پیش، زندگی میکرد؛ زمانی که دمای منطقه مشابه امروز بوده است. همچنین سطح نیتروژن در نمونهها بیشتر از حد انتظار بود که ممکن است نشانهای از سوءتغذیه در پایان عمر این جانور باشد.
بیتمن گفته است حالا که میدانیم ماموتهای پشمالو احتمالاً در این منطقه حضور داشتهاند، انگیزه زیادی برای جستوجوی نمونههای بیشتر وجود دارد، چون ممکن است در مکانهایی غیرمنتظره ظاهر شوند. او همچنین بر ارزش بلندمدت مجموعههای موزهای تأکید کرده و گفته است نمونهای که ۱۵۰ سال نگهداری شده، هنوز رازهایی برای کشف دارد و مطالعه آنها میتواند به درک نحوه تکامل موجودات و واکنش آنها به تغییرات اقلیمی کمک کند.
