در حالی که روند رایج درباره موجودات منقرضشده یا گمشده، تلاش برای احیای آنهاست، اثبات زنده بودن آنها در طبیعت بدون دخالت انسان جذابتر و هیجانانگیزتر است. موش پشمالوی عظیمالجثه که بهتازگی دوباره کشف شده، نمونهای شگفتانگیز از این واقعیت طبیعی است.
در مقالهای که در ماه آوریل در نشریه Mammalia منتشر شد، پژوهشگر اهل چک، فرانتیشک ویملکا، نخستین عکسهای ثبتشده از گونه Mallmys istapantap یا همان موش پشمالوی زیرآلپی را منتشر کرد؛ موجودی کمیاب که دههها در وضعیت نامشخص علمی قرار داشت. ثبت این گونه در سال ۱۹۸۹ صرفاً بر اساس دادههای آرشیوی و جمجمههای موجود در موزهها انجام شده بود.
تا پیش از این، هیچ داده تصویری یا عکسی برای اثبات وجود این حیوان در طبیعت جمعآوری نشده بود و همین موضوع باعث شده بود پژوهشگران درباره بقای آن در حیاتوحش تردید داشته باشند. اما ویملکا نشان داد که این موش همچنان در زیستگاه طبیعی خود در گینه نو زنده است.
ویملکا در مصاحبهای با روزنامه تایمز در ماه ژوئن گفت که شگفتآور است چنین حیوان بزرگ و چشمگیری تا این حد ناشناخته باقی مانده باشد و با وجود اندازه و ویژگیهای خاصش، هیچ تصویری از آن وجود نداشت.
وی در بیانیهای اعلام کرد که دستیابی به این کشف بسیار دشوار بود و اگر همراهی شکارچیان بومی در کوهستان نبود، هرگز نمیتوانست این دادهها را جمعآوری کند.
این موش پشمالو در اعماق جنگلهای بارانی کوه ویلهلم زندگی میکند؛ کوهی با ارتفاع نزدیک به ۴۵۰۹ متر که مسیرهای پیادهروی بسیار محدودی دارد. این منطقه همچنین محل زندگی چندین قبیله بومی انسانی است که نسبت به ورود افراد غریبه واکنش محتاطانهای دارند.
