ذرات پلاستیکی تقریباً در همه‌جا یافت می‌شوند؛ از جمله در بیضه‌ها، خون و مغز انسان. مطالعه‌ای در اوایل امسال نشان داد که در ۱۸۰ مورد از ۱۸۲ ماهی خوراکی بررسی‌شده، ذرات مصنوعی ساخته‌شده یا تغییر‌یافته توسط انسان، از جمله میکروپلاستیک‌ها، وجود داشته‌اند. با این حال، گروهی از پژوهشگران معتقدند که غذاهای دریایی به‌طور ناعادلانه‌ای به‌عنوان منبع اصلی آلودگی میکروپلاستیکی معرفی شده‌اند.
در مطالعه‌ای که هفته گذشته در نشریه Environmental Science & Technology Letters منتشر شد، دانشمندان تلاش کردند باورهای نادرست درباره ورود میکروپلاستیک‌ها از طریق غذاهای دریایی را اصلاح کنند. آن‌ها معتقدند رسانه‌ها به‌طور نامتناسبی بر خطرات ماهی و صدف تمرکز کرده‌اند، در حالی که منابع دیگر ممکن است مشکل‌سازتر باشند.
در این مقاله آمده است که برداشت عمومی از آلودگی غذاهای دریایی به ذرات پلاستیکی بیشتر تحت تأثیر رسانه‌ها بوده تا شواهد علمی، و این برداشت‌ها می‌توانند رفتار مردم و سیاست‌گذاری‌ها را به‌طور نادرست شکل دهند. هدف این پژوهشگران، ارائه شواهد برای اصلاح این تصورات و بررسی میزان واقعی نگرانی‌ها درباره آلودگی غذاهای دریایی به ذرات پلاستیکی است.
بررسی آن‌ها نشان داد که بیش از ۷۰ درصد پوشش رسانه‌ای و علمی درباره میکروپلاستیک‌ها در غذا، بر غذاهای دریایی متمرکز بوده و این تصور را ایجاد کرده که مصرف ماهی خطر اصلی است.
در نگاه اول ممکن است این پژوهش سطحی به نظر برسد، چرا که مشکل اصلی انتشار میلیون‌ها تن میکروپلاستیک در جهان است. اما نکته اصلی آن‌ها این است که این تصور نادرست می‌تواند رفتارهای انسانی را به شکل زیان‌آور تغییر دهد. آن‌ها گزارش داده‌اند که برخی افراد به‌دلیل این نگرانی‌ها مصرف غذاهای دریایی را کاهش داده‌اند و از فواید تغذیه‌ای ماهی و صدف محروم مانده‌اند.
تئودور هنری، استاد سم‌شناسی محیط‌زیست در دانشگاه هریوت-وات اسکاتلند و یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه‌ای دانشگاهی گفت: «غذاهای دریایی از نخستین گزینه‌هایی بودند که برای وجود میکروپلاستیک‌ها بررسی شدند؛ بخشی به‌دلیل این فرض که گونه‌های دریایی بیشتر در معرض آلودگی هستند و بخشی به‌دلیل آسان‌تر بودن تحلیل آن‌ها. این تمرکز اولیه باعث شد تصور شود که ماهی و صدف به‌طور خاص خطرناک هستند، اما اکنون می‌دانیم که سایر غذاها و نوشیدنی‌ها نیز حاوی میکروپلاستیک هستند.»
به گفته تیم پژوهشی، شواهد نشان می‌دهد که میزان ذرات پلاستیکی موجود در غذاهای دریایی تقریباً با مواد غذایی دیگر مانند نمک، عسل و گوشت مرغ برابر است و ممکن است روزانه بین ۱ تا ۱۰ ذره میکروپلاستیک وارد بدن شود. در مقابل، هوای داخل خانه با دارا بودن ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ ذره در روز، منبع بزرگ‌تری برای مواجهه انسان با میکروپلاستیک‌ها محسوب می‌شود.
تئودور هنری، استاد سم‌شناسی محیط‌زیست، توضیح داد که در یک مطالعه قبلی مشخص شد میزان میکروپلاستیک موجود در صدف‌هایی که از محیط طبیعی جمع‌آوری شده‌اند، کمتر از مقدار ذراتی است که هنگام صرف شام روی بشقاب صدف در یک خانه معمولی می‌نشیند. او همچنین افزود که «هیچ مدرکی» مبنی بر زیان‌آور بودن مصرف میکروپلاستیک‌ها برای انسان وجود ندارد، هرچند اذعان کرد که درباره سطح مواجهه و اثرات سلامتی آن‌ها هنوز اطلاعات کافی در دست نیست. به گفته او، یافتن شواهد قطعی درباره خطرات میکروپلاستیک‌ها برای سلامت انسان دشوار است، زیرا تاکنون هیچ آزمایش انسانی در این زمینه انجام نشده است.
