فضا میتواند محیطی خطرناک باشد؛ سنگهای عظیمی با سرعت بالا در منظومه شمسی حرکت میکنند که برخی از آنها ممکن است به سمت زمین در حرکت باشند. ناسا و دیگر نهادهای فضایی بهطور دائم آسمان را زیر نظر دارند تا از برخورد احتمالی سیارکهای خطرناک جلوگیری کنند. با این حال، گروهی خاص از سیارکهای بالقوه تهدیدآمیز ممکن است در دیدرس ما پنهان شده باشند.
پژوهشگران نسبت به خطر احتمالی سیارکهایی هشدار دادهاند که در مدار سیاره زهره حرکت میکنند و به خورشید نزدیکاند، اما با روشهای فعلی رصد تقریباً قابل مشاهده نیستند. طبق مطالعهای که در نشریه Astronomy & Astrophysics منتشر شده، این سیارکها تنها حدود دو هفته پیش از برخورد احتمالی با زمین در تصاویر تلسکوپی ظاهر میشوند.
در حال حاضر ۲۰ سیارک شناختهشده در مدار مشترک با زهره وجود دارد، اما اخترشناسان معتقدند تعداد بیشتری از این سنگهای فضایی در مدارهای مشابه وجود دارند که به دلیل تابش شدید خورشید قابل رصد نیستند. منشأ این سیارکها احتمالاً کمربند اصلی سیارکی میان مریخ و مشتری بوده که در اثر برخورد با سیارات به سمت بخش داخلی منظومه شمسی رانده شدهاند.
این سیارکها به دور خود زهره نمیگردند، بلکه مسیر مداری مشابهی با آن در اطراف خورشید دارند. نزدیکی آنها به زهره مانع برخورد با این سیاره میشود، اما زمین از خطر احتمالی آنها در امان نیست.
تیم پژوهشی این مطالعه با ترکیب مدلهای تحلیلی و شبیهسازیهای عددی، احتمال برخورد این سیارکها با زمین را بررسی کردهاند. نتایج نشان داد مناطقی وجود دارد که این سیارکها تا فاصلهای کمتر از ۰.۰۰۰۵ واحد نجومی (۷۵ هزار کیلومتر) به مدار زمین نزدیک میشوند؛ فاصلهای که امکان برخورد و تخریب گسترده را فراهم میکند.
والریو کاروبا، استاد دانشگاه UNESP و نویسنده اصلی این تحقیق، گفته است که جمعیتی از سیارکهای خطرناک وجود دارد که با تلسکوپهای فعلی قابل شناسایی نیستند. او هشدار داده که سیارکهایی با قطر حدود ۳۰۰ متر که میتوانند دهانههایی به قطر ۳ تا ۴.۵ کیلومتر ایجاد کنند و انرژیای معادل صدها مگاتن آزاد کنند، ممکن است در این جمعیت پنهان باشند.
این مطالعه همچنین امکان شناسایی این سیارکها با رصدخانههای جدید مانند رصدخانه ورا روبین را بررسی کرده است. کاروبا گفته است که چنین سیارکهایی ممکن است ماهها یا سالها پنهان بمانند و تنها برای چند روز در شرایط خاص قابل مشاهده باشند، بنابراین برنامههای معمول رصدخانه ورا روبین نمیتوانند آنها را شناسایی کنند. او تأکید کرده که دفاع سیارهای باید به آنچه قابل مشاهده است بسنده نکند و به آنچه هنوز نمیتوان دید نیز توجه داشته باشد.
