در بخشی از دریای بالتیک به نام خلیج لوبک، موجودات دریایی در حال سکونت در بمبهای منفجرنشده دوران نازیها هستند که از جنگ جهانی دوم باقی ماندهاند.
در طول جنگ جهانی دوم، آلمان و چند کشور دیگر مهمات منفجرنشده را با انداختن در دریا دفع کردند. اکنون، پس از نزدیک به یک قرن، حدود ۱.۶ میلیون تُن مواد منفجره زنگزده در کف دریاهای ساحلی آلمان باقی ماندهاند. برخلاف انتظار، برخی گونههای دریایی این محیط سمی و خطرناک را به عنوان محل زندگی انتخاب کردهاند.
مطالعهای به سرپرستی زیستشناس دریایی آندری ودنین که در نشریه Nature Communications Earth & Environment منتشر شده، نشان میدهد تعداد جانورانی که روی این بمبها زندگی میکنند بیشتر از تعداد آنها در بستر اطراف دریاست.
با استفاده از یک وسیله کنترل از راه دور، پژوهشگران در خلیج لوبک هشت گونه ماهی و بیمهره را مشاهده کردند که به پوستههای بمبهای پرنده V1 چسبیدهاند. صدفها، کرمها و گونههای دیگر در این بقایای جنگ جهانی دوم خانه ساختهاند.
برآوردها نشان میدهد حدود ۴۳ هزار موجود در هر متر مربع روی این بمبها زندگی میکنند، در حالی که در رسوبات اطراف فقط ۸۲۰۰ موجود یافت میشود. این در حالی است که آزمایشهای شیمیایی نشان دادهاند سطح ماده TNT در آب اطراف این بمبها نزدیک به حد سمی برای موجودات دریایی است.
با وجود خطر، این جانوران به دلیل وجود سطح فلزی سخت و پایدار در میان گل و لای متحرک کف دریا، این محل را انتخاب کردهاند. به گفته پژوهشگران، این بمبها برای آنها مانند زمین مرغوبی هستند که نمیتوان از آن چشمپوشی کرد، حتی اگر بهتدریج آنها را مسموم کند و بکشد.
با اینکه موجودات دریایی ظاهراً از این محل رضایت دارند، پژوهشگران توصیه میکنند که این بمبها جمعآوری و با صخرههای مصنوعی غیرسمی جایگزین شوند. هرچند نباید زیستگاه جانوران را بهراحتی برهم زد، اما وقتی این زیستگاه بمبی واقعی و پر از مواد سمی است که هم جانوران و هم محیطزیست را تهدید میکند، باید برای حذف آن اقدام کرد.
