از BMW E30 M3 گرفته تا Plymouth Superbird، همه ما یک خودروی مورد علاقه‌ی همولوگیشن داریم — ماشین‌هایی که برای مجاز شدن شرکت خودروسازان در رقابت‌های مسابقه‌ای ساخته شده‌اند. در میان آن‌ها، Ford Mustang Boss 429 یکی از باارزش‌ترین‌هاست، اما همچنین یکی از عجیب‌ترین‌ها، چون فورد هرگز آن را به مسابقه نبرد — حتی قصد چنین کاری را هم نداشت.
ماجرا از اواخر دهه ۱۹۶۰ شروع می‌شود؛ زمانی که فورد درگیر نبردی نفس‌گیر با کرایسلر برای سلطه بر ناسکار بود. موتور افسانه‌ای 426 HEMI کرایسلر در پیست‌ها برتری ایجاد کرده بود و فورد تصمیم گرفت با ساخت یک موتور HEMI مخصوص خودش، سطح رقابت را بالا ببرد. اما برای استفاده از آن در ناسکار، باید طبق قوانین، این موتور را در یک خودروی تولید انبوه نصب می‌کرد.
اما نکته اینجاست: قوانین ناسکار مشخص نکرده بودند که کدام خودرو باید این موتور را داشته باشد. پس به‌جای اینکه موتور جدید ۴۲۹ اینچ‌مکعبی (۷.۰ لیتری) V8 را در نسخه‌های نمایشی Fairlane Torino — همان مدلی که قرار بود در مسابقات استفاده شود — قرار دهد، فورد تصمیم گرفت آن را در موستانگ جدید مدل ۱۹۶۹ جا بدهد. و این "جا دادن" واقعاً به معنای فیزیکی‌اش بود؛ چون این موتور برای فضای موتور موستانگ بسیار بزرگ بود.
فورد این پروژه را به شرکت Kar Kraft سپرد؛ آن‌ها محفظه موتور را عریض‌تر کردند، برجک‌های کمک‌فنر را جابجا نمودند و باتری را به صندوق عقب منتقل کردند تا کمی از وزن زیاد موتور بکاهند — حتی با سرسیلندرهای آلومینیومی، این موتور هنوز تعادل وزنی خودرو را به‌هم می‌زد. توان خروجی این موتور طبق سیستم قدیمی "قدرت ناخالص" ۳۷۵ اسب بخار (۳۸۰ اسب بخار متریک) اعلام شد؛ بسیار کمتر از توان ۴۲۵ اسب بخاری (۴۳۱ PS) اعلام‌شده برای HEMI کرایسلر. اما هر دو موتور به‌طور غیررسمی تا حدود ۵۰۰ اسب بخار واقعی (۵۰۷ PS) قدرت داشتند.
به‌جز ورودی هوای عظیم روی کاپوت، Boss 429ها در ظاهر به‌طرز شگفت‌انگیزی ساده و بی‌سر‌وصدا بودند؛ تنها چند گرافیک کوچک روی گلگیرها راز قدرتشان را فاش می‌کرد. اما رنگ Calypso Coral (مرجانی پررنگ) این نمونه خاص — که به‌تازگی در حراجی Mecum به فروش رفت — به‌وضوح باعث شده حسابی به چشم بیاید. فورد در سال ۱۹۶۹ تنها کمی کمتر از ۸۶۰ دستگاه Boss 429 ساخت و در سال ۱۹۷۰ فقط ۴۹۹ عدد، که در آن نسخه‌ها چراغ‌های بیرونی جای خود را به جفت دریچه تهویه دادند. اما فقط ۱۳ خریدار این رنگ مرجانی را با داخل سفید کارخانه‌ای سفارش دادند.
تمام این ترکیبِ نایاب بودن و تاریخچه عجیب‌وغریب، ارزش کلکسیونی بسیار بالایی ایجاد کرده است. همین موضوع باعث شد که فردی اخیراً مبلغ عظیم ۶۲۷,۰۰۰ دلار برای این خودرو پرداخت کند — بسیار بالاتر از ارزش ۳۸۶,۰۰۰ دلاری که Hagerty برای یک نمونه در سطح «کانکورس» (فابریک کامل و بی‌نقص) تعیین کرده است. این مبلغ به‌اندازه‌ای زیاد است که می‌توان با آن یک Ford GT نسل اول فوق‌العاده یا تقریباً دو دستگاه Mustang GTD جدید (با قیمت هرکدام حدود ۳۲۵ هزار دلار) خریداری کرد.
هرچند Boss 429 تنها برای همولوگیشن موتور ساخته شده بود و خودش هیچ‌گاه وارد مسابقات نشد، اما در همان سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۰، مدل دیگری از موستانگ با نام Boss 302 وجود داشت که یک خودروی همولوگیشن واقعی بود. این مدل دارای یک موتور V8 دوربالای مخصوص با حجم پایین بود که طوری طراحی شده بود که زیر سقف ۳۰۵ اینچ مکعب (۵.۰ لیتر) سری مسابقات Trans Am قرار بگیرد. Boss 302 به فورد کمک کرد تا شورولت و کامارو Z28 را پشت سر بگذارد و قهرمان فصل ۱۹۷۰ شود.
اما حتی یک نمونه عالی از Boss 302 تنها حدود ۲۰۰,۰۰۰ دلار قیمت دارد — یعنی تقریباً یک‌سوم مبلغی که اخیراً برای آن Boss 429 نایاب پرداخت شده است.