در ماه مه سال ۲۰۰۰، نخستین شماره‌ی یک مجله‌ی جدید درباره‌ی لینوکس وارد کیوسک‌های بریتانیا شد؛ مجله‌ای که هر ماه مجموعه‌ای از اخبار، نقدها، مصاحبه‌ها، آموزش‌ها و دیدگاه‌های تخصصی درباره‌ی دنیای آزاد و متن‌باز ارائه می‌داد — به‌علاوه‌ی مجله ، یک دیسک CD یا DVD مشهور روی جلد نصب می‌شد که معمولا حاوی نسخه های مختلف توزیع های لینوکسی بود!
حالا، ۲۵ سال بعد، آخرین شماره‌ی این مجله منتشر شده است.
ناشر بریتانیایی این مجله، شرکت Future، دلیل مشخصی برای توقف انتشار Linux Format اعلام نکرده، اما نیازی نیست برای فهمیدن علت آن سراغ پیشگویان برویم: چاپ مجله در دورانی که اولویت با محتوای دیجیتال است، به‌لحاظ اقتصادی بسیار دشوار شده.
واقعیت این است: اگر مردم واقعاً خواهان تداوم مجله‌هایی بودند که درباره‌ی موضوعات مورد علاقه‌شان منتشر می‌شوند (و با آن‌ها صنایعی گسترده، مشاغل، مهارت‌ها، فرصت‌ها و خدمات عمومی در ارتباط هستند)، باید از آن‌ها حمایت می‌کردند و می‌خریدندشان.
اما در نبود الگوریتم‌هایی که داستان‌های هیجان‌انگیز را به سطح بیاورند؛ یا نبود آمار تعامل‌پذیری که بشود برای جلب رضایت سرمایه‌گذار دست‌کاری‌اش کرد؛ و حتی بدون امکان تولید خلاصه‌های هوشمند توسط هوش مصنوعی که وقت مخاطب را آزاد کند تا بیشتر در شبکه‌های اجتماعی وقت بگذراند، ادامه‌ی راه واقعاً بعید به نظر می‌رسد.
همان‌طور که گفتم، تا این لحظه دلیل رسمی‌ای برای توقف انتشار Linux Format بعد از ۲۵ سال اعلام نشده، و از طرف سردبیران و دست‌اندرکاران فعلی هم چیز زیادی در این‌باره پیدا نکردم.
این‌طور هم نیست که نشریات حرفه‌ای و تحریریه‌دار لزوماً محکوم به نابودی باشند.
در واقع، در سال‌های اخیر مجله‌های تخصصی زیادی که زمانی پیشرو بودند، موفق شده‌اند با تغییر قالب از چاپی به دیجیتال به موفقیت برسند. برخی دیگر با رقبای خود ادغام شدند، تعداد صفحات (و کارکنان) را کاهش دادند یا با برنامه‌ی چاپی کندتر، رؤیای خود را زنده نگه داشتند.
آخرین آمار گردش چاپ Linux Format که توسط ABC (اداره‌ی حسابرسی گردش نشریات بریتانیا) منتشر شده، مربوط به سال ۲۰۱۴ است. آن زمان، این مجله حدود ۱۹٬۰۰۰ نسخه‌ی فیزیکی در ماه می‌فروخت.
طبیعی‌ست که این رقم در سال‌های اخیر کاهش یافته، اما چون نه نسخه‌های چاپی و نه دیجیتال این مجله توسط ABC حسابرسی نمی‌شوند، هیچ آماری در دست نیست که دقیقاً بگوییم چقدر کاهش داشته — هرچند واضح است که آن‌قدر بوده که ناشر تصمیم بگیرد حتی نسخه‌ی دیجیتال را هم ادامه ندهد.
در شرکت‌های رسانه‌ای که مجموعه‌ی بزرگی از عناوین دارند و باید درآمد را افزایش دهند، احساسات و آرمان‌ها چندان جایگاهی ندارند.