پس از خدمت وفادارانه به مردم آمریکا از سال ۱۷۸۷، سِنت (پنی) در آستانه بازنشستگی قرار دارد. وزارت خزانه‌داری ایالات متحده اعلام کرده است که دیگر سفارش جدیدی برای تولید فلز خام پنی (پنی بلنک‌ها) ثبت نخواهد کرد. این بدان معناست که پس از اتمام موجودی فعلی، سکه‌های جدید یک سنتی دیگر وارد گردش مالی نخواهند شد.
به گزارش واشنگتن پست، وزارت خزانه‌داری آخرین سفارش خود را برای پنی بلنک‌ها در همین ماه ثبت کرده و پیش‌بینی می‌شود موجودی تا اوایل سال ۲۰۲۶ به پایان برسد. پس از آن، مردم می‌توانند همچنان از پنی‌های موجود استفاده کنند، اما در نهایت، فروشگاه‌ها و مشاغل مجبور خواهند شد مبلغ خریدهای نقدی را به نزدیک‌ترین عدد قابل تقسیم بر ۵ سنت گرد کنند.
اما چرا پنی حذف می‌شود؟ طبق گزارش سالانه ۲۰۲۴ ضرابخانه ایالات متحده، تولید و توزیع هر پنی تقریباً ۴ سنت هزینه دارد. بخشی از این هزینه به دلیل افزایش قیمت مواد اولیه است. پنی عمدتاً از فلز روی ساخته می‌شود و قیمت هر تُن متریک آن از سال ۲۰۰۰ تاکنون بیش از دو برابر شده است.
تولید پنی طی سال‌های اخیر به هر حال کاهش یافته بود. در سال ۲۰۲۴، ضرابخانه فقط ۳.۲ میلیارد پنی تولید کرد، در حالی که در دهه ۱۹۹۰، این عدد سالانه حدود ۱۱ میلیارد بود. با این حال، سال گذشته ضرابخانه ۸۵.۳ میلیون دلار بابت تولید پنی ضرر کرد. طبق اعلام واشنگتن پست، تخمین زده شده که با توقف تولید، دولت سالانه ۵۶ میلیون دلار از محل کاهش هزینه مواد اولیه صرفه‌جویی خواهد کرد.
یکی از سخنگویان وزارت خزانه‌داری در بیانیه‌ای به Axios گفت: «با توجه به صرفه‌جویی برای مالیات‌دهندگان، این نمونه‌ای دیگر از تلاش دولت برای حذف اتلاف منابع و افزایش کارآمدی برای مردم آمریکا است.»
بحث حذف پنی از مدت‌ها پیش مطرح بوده است. برای مثال، وزیر خزانه‌داری پیشین، جاکوب لو، در سال ۲۰۱۶ پیشنهاد توقف تولید آن را مطرح کرده بود. محبوبیت پنی نیز در بین مردم کاهش یافته است؛ طبق نظرسنجی YouGov، حدود یک‌سوم آمریکایی‌ها هیچ‌گاه از پنی استفاده نمی‌کنند و افراد زیر ۳۰ سال کمترین استفاده را از آن دارند.
در ژانویه، رمزارز DOGE نیز پنی را هدف گرفت و یک ماه بعد، دونالد ترامپ در شبکه Truth Social از آن به عنوان «اتلاف منابع» یاد کرد و نوشت: «به وزیر خزانه‌داری دستور داده‌ام تولید پنی را متوقف کند. بیایید اتلاف منابع را حتی به اندازه یک پنی از بودجه کشورمان حذف کنیم.»
البته باید به پنی حق داد—افزایش هزینه تولید تمام سکه‌ها را تحت تأثیر قرار داده است. برای مثال، هزینه تولید یک ربع سکه در سال ۲۰۲۴ نسبت به سال قبل ۲۵ درصد افزایش داشته (در مقایسه با افزایش ۱۷ درصدی برای پنی). سکه‌های ۵ سنتی (نیکل) نیز هزینه‌ای بیشتر از ارزش اسمی خود دارند.
حذف سکه‌های یک سنتی در کشورهای دیگر نیز سابقه دارد. نیوزیلند و استرالیا به ترتیب در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۲ این کار را انجام دادند، و کانادا نیز از سال ۲۰۱۲ دیگر پنی تولید نمی‌کند. در ایالات متحده نیز سکه‌هایی در گذشته حذف شده‌اند، که آخرین مورد آن سکه طلای ۲۰ دلاری Double Eagle بود.