در سال ۲۰۱۶، یک راکت فالکون ۹ شرکت اسپیس‌اکس در حین انجام آزمایشی به نام "تمرین مرطوب" (Wet Dress Rehearsal) منفجر شد و آتشی عظیم به راه انداخت که منجر به نابودی ماهواره‌ای شد که قرار بود به مدار فرستاده شود. دلیل این انفجار در ابتدا مشخص نبود و همین ابهام یکی از عجیب‌ترین نظریه‌های تاریخ پرواز فضایی را رقم زد — نظریه‌ای که ظاهراً پای نهادهای فدرال را هم به ماجرا باز کرد.
در کتاب Reentry، نوشته خبرنگار کهنه‌کار حوزه فضایی، اریک برگر، جزئیات این حادثه بررسی شده است. با مشخص نبودن علت دقیق انفجار، مهندسان اسپیس‌اکس شروع به ارائه نظریه‌هایی کردند. یکی از این نظریه‌ها این بود که ممکن است یک تک‌تیرانداز به سمت راکت شلیک کرده باشد و انفجار را رقم زده باشد. برگر اخیراً از طریق یک درخواست «قانون آزادی اطلاعات» (FOIA) جزئیات جدیدی از این نظریه غیرعادی منتشر کرده است.
این انفجار در اول سپتامبر ۲۰۱۶، حدود ساعت ۹ صبح به وقت شرق آمریکا، در مجتمع پرتاب شماره ۴۰ پایگاه کیپ کاناورال رخ داد، زمانی که راکت در حال آماده‌سازی برای یک آزمایش استاتیک بود. این انفجار باعث از بین رفتن ماهواره مخابراتی Amos-6 شد.
پس از این حادثه، اسپیس‌اکس در تلاش برای یافتن علت حادثه بود. ایلان ماسک، مدیرعامل اسپیس‌اکس، نیز به نظریه تک‌تیرانداز علاقه‌مند شد و دستور داد تا آن را بیشتر بررسی کنند. از آنجا که مخزن هلیوم راکت در زمان حادثه منفجر شده بود، مهندسان اسپیس‌اکس در آزمایش‌های بعدی روی مخازن هلیوم شلیک کردند تا ببینند آیا انفجاری مشابه رخ می‌دهد یا خیر.
گزارش برگر نشان می‌دهد که شک ماسک به حدی بود که حتی به رقیب آن زمان اسپیس‌اکس، یعنی United Launch Alliance (ULA)، مظنون شد. کارمندان اسپیس‌اکس تحت دستور ماسک به ساختمانی که در نزدیکی محل پرتاب توسط ULA اجاره شده بود رفتند و پشت‌بام آن را بررسی کردند.
نهایتاً، اسپیس‌اکس حدود یک ماه این نظریه را دنبال کرد تا اینکه اداره هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) طی نامه‌ای به شرکت اعلام کرد که هیچ شواهدی از حضور تیرانداز یا اقدام خرابکارانه وجود ندارد. طبق اطلاعاتی که برگر از طریق FOIA به دست آورده، اسپیس‌اکس حتی ویدیو، صدا و تحلیل خود را به FAA ارائه داده و مدعی شده بود که شواهد ممکن است نشان‌دهنده خرابکاری یا فعالیت مجرمانه باشند. این شرکت همچنین ماجرا را به دفتر محلی اف‌بی‌آی در فلوریدا گزارش داد. اما تحقیقات اف‌بی‌آی نیز به نتیجه‌ای مبنی بر دخالت انسانی نرسید.
در نهایت مشخص شد که علت اصلی حادثه، بارگذاری بسیار سریع هلیوم فوق‌سرد در مخازن تحت فشار راکت بوده است — مسئله‌ای که موجب انفجار شد.
در آن زمان، اسپیس‌اکس هنوز در حال اثبات خود به عنوان بازیگر جدی در صنعت فضایی بود و از دست دادن این مأموریت ضربه بزرگی به آن وارد کرد. اما نه سال بعد، اسپیس‌اکس به بازیگر اصلی صنعت پرتاب‌های فضایی تبدیل شده و بسیاری از رقبای اولیه‌اش — از جمله ULA — عقب افتاده‌اند.