قمر زحل، تایتان، همواره یکی از محتمل‌ترین مکان‌ها در منظومه شمسی برای وجود حیات به شمار می‌رفته است. اما تحلیل جدیدی نشان می‌دهد که اگرچه حیات در تایتان ممکن است، اما این احتمال به شدت ناچیز است.
تایتان تنها قمری در منظومه شمسی است که دارای جو متراکم است، و همچنین در سطح آن دریاچه‌هایی از مایعات وجود دارد—از جمله آب مایع که زیر لایه‌های ضخیم یخ پنهان شده است. اما با وجود تمام این ویژگی‌های جذاب، یک تیم بین‌المللی از اخترشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که شرایط روی تایتان تنها می‌تواند به اندازه‌ی زیستی معادل یک گربه‌ی نسبتاً چاق را پشتیبانی کند!
۲۰ سال از مأموریت مشترک کاسینی-هویگنس می‌گذرد—پروژه‌ای که به همکاری ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA)، و آژانس فضایی ایتالیا انجام شد. در حالی که کاوشگر کاسینی به گردآوری داده‌ها درباره زحل و قمرهایش ادامه داد، کاوشگر هویگنس از آن جدا شد و در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۵ از جو تایتان عبور کرد و بر سطح آن فرود آمد، تا به نخستین شیء ساخت بشر تبدیل شود که بر روی تایتان فرود آمده است.
تاکنون چندین نقطه در منظومه شمسی به‌عنوان مکان‌هایی با قابلیت میزبانی از حیات معرفی شده‌اند، اما داده‌هایی که هویگنس گردآوری کرد نشان دادند که تایتان یکی از محتمل‌ترین این گزینه‌هاست. در جو متراکم آن، فرآیندهای شیمیایی مورد نیاز برای تشکیل ترکیبات آلی (یعنی همان اجزای سازنده حیات) در جریان است.
با این حال، به نظر می‌رسد اگر روزی بخواهیم همسایه‌ای در تایتان پیدا کنیم، به‌جای تمدن بیگانه، باید دنبال چیزی در ابعاد یک موجود پشمالوی ملوس بگردیم!