یک تیم پژوهشی از آمریکا و بولیوی اعلام کرده است که محوطه باستانشناسی «کارراس پامپا» در پارک ملی توروتورو بولیوی بزرگترین محل کشف ردپای دایناسور در جهان به شمار میرود.
در این مکان حدود ۱۸ هزار ردپای منفرد حفظ شده است؛ ردپاهایی که مربوط به حدود ۷۰ میلیون سال پیش و ساحل گِلی یک دریاچه آب شیرین قدیمی هستند.
بر اساس پژوهشی که در نشریه PLOS One منتشر شده، تقریباً همه ردپاها متعلق به تروپودها هستند؛ دایناسورهای گوشتخوار دوپا که خویشاوند پرندگان امروزی محسوب میشوند. در این محوطه ۱۶ هزار و ۶۰۰ ردپای سهانگشتی و نزدیک به ۱۴۰۰ ردپای موسوم به «ردپای شنا» ثبت شده است؛ جایی که دایناسورها ظاهراً مانند سگهای بزرگ با پا زدن در کف دریاچه حرکت کردهاند.
اندازه ردپاها از ضربههای کوچک ۱۰ سانتیمتری تا گامهای بزرگ ۳۰ سانتیمتری متغیر است. بیشتر آنها مربوط به تروپودهای کوچک تا متوسط با قدی تقریباً برابر انسان بوده که در دو جهت در امتداد ساحل قدم زدهاند؛ شبیه به رفتوآمدهای شلوغ ساعت اوج ترافیک.
آنچه محوطه کارراس پامپا را افسانهای میکند تنها تعداد ردپاها نیست، بلکه شرایطی است که باعث حفظ آنها شده است. بستر دریاچه منطقهای ایدهآل از گل نرم اما محکم و غنی از کربنات بود که با دانههای ریز کربنات کلسیم و پوستههای ریز سختپوستان پر شده بود.
این رسوب سختی مناسب برای ثبت ردپاهای دقیق و ماندگار دایناسورها را فراهم کرد. پس از پوشیده شدن با لایههای تازه رسوب، ردپاها میلیونها سال در جای خود باقی ماندند و به اندازه پیادهروهای سیمانی امروز مقاوم شدند.
این مکان آنقدر برای ثبت اثرها مناسب بود که فراتر از ردپاها عمل کرد. هر بخشی از بدن دایناسور که زمین را لمس کرده، اثری دائمی بر جای گذاشته است؛ از جمله کشیده شدن چنگالها و رد دمها که در سراسر محوطه دیده میشود.
پژوهشگران در مجموع ۱۱ نوع ردپا شناسایی کردند که برخی از آنها آنقدر دقیق و واضح حفظ شدهاند که توانستند نوع حرکت دایناسور هنگام ایجاد آن را مشخص کنند. برای نمونه، شواهدی از یک دایناسور یافت شد که هنگام راه رفتن در رسوب، بهطور ناگهانی تغییر مسیر داده است.
