اوایل امسال خبرهایی از کاهش بودجه، آینده تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا را تهدید کرد؛ ابزاری چند میلیارد دلاری که کارشناسان ظرفیت آن را معادل «۲۰۰ هابل» توصیف کردهاند. با این حال، این پروژه از بحران مالی عبور کرده و اکنون در مسیر پرتاب در سال ۲۰۲۷ قرار دارد. یکی از نخستین مأموریتهای این تلسکوپ، بررسی خلأهای کیهانی خواهد بود.
خلأها مناطقی کمجمعیت در جهان هستند که به دلیل خالی بودن، پژوهشگران گمان میکنند تحت سلطه انرژی تاریک قرار دارند؛ نیرویی فرضی که باعث شتاب گرفتن انبساط جهان میشود. مطالعه انرژی تاریک بسیار دشوار است زیرا مستقیماً قابل مشاهده نیست و تنها از طریق اثرات آن بر کهکشانها و شکلگیری ستارگان میتوان سرنخهایی به دست آورد. مقالهای تازه در نشریه The Astrophysical Journal برنامهای دقیق برای استفاده از تواناییهای پیشرفته رومن جهت بررسی این خلأهای تاریک ارائه کرده است.
نانسی گریس رومن در اواخر قرن بیستم یکی از چهرههای پیشگام در اخترشناسی آمریکا بود. نقش او در توسعه و پرتاب تلسکوپ فضایی هابل بهطور بنیادین شیوه و وضوح مشاهده کیهان توسط بشر را تغییر داد. تلسکوپی که نام او را بر خود دارد نیز قصد دارد کاری مشابه انجام دهد، اما با تواناییهایی حتی فراتر.
مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب، تلسکوپ رومن نیز جهان را در نور فروسرخ رصد میکند و دامنه مشاهدهای دستکم صد برابر بزرگتر از هابل خواهد داشت. مأموریت این تلسکوپ در قالب سه برنامه طراحی شده تا از توانایی عظیم آن برای بررسی کهکشانها، سیارههای فراخورشیدی، ابرنواخترها، سیاهچالهها و دیگر پدیدههای کیهانی بیشترین بهره گرفته شود.
