بیش از ۵۰ سال پیش، دو انسان‌شناس در منطقه هادار اتیوپی مشغول حفاری بودند که چیزی درخشان در یک دره توجهشان را جلب کرد؛ یافته‌ای که مسیر داستان تکامل انسان را تغییر داد.
دونالد جوهانسون، سرپرست وقت موزه تاریخ طبیعی کلیولند، به دلیل کشف ابزارهای سنگی چند میلیون ساله در دره آواش، حفاری را هدایت می‌کرد. او و دانشجوی کارشناسی ارشد، تام گری، صبح زود برای جست‌وجوی فسیل‌ها راهی شدند. شیء دیده‌شده در واقع فسیل یکی از نیاکان انسان بود و با جست‌وجوی اطراف، بقایای بیشتری از همان فرد پیدا شد.
آن شب، تیم با هیجان درباره کشف تازه صحبت می‌کرد و در پس‌زمینه آهنگ «Lucy in the Sky with Diamonds» از گروه بیتلز پخش می‌شد. یکی از اعضای تیم، پاملا آلدرمن، پیشنهاد کرد این فسیل «لوسی» نام‌گذاری شود.
جوهانسون در سال ۲۰۲۴ به لایو ساینس گفت: «این نام به‌سرعت نمادین شد؛ لقبی که همه آن را می‌شناختند.»
در هفته‌های بعد، تیم پژوهشی بخش‌هایی از جمجمه، قفسه سینه، لگن و استخوان‌های اندام یک نیاکان انسانی ۳.۲ میلیون ساله را کشف کرد؛ در آن زمان کامل‌ترین و قدیمی‌ترین اسکلت انسانی شناخته‌شده. این فسیل بعدها با نام «استرالوپیتکوس آفارنسیس» شناخته شد و درک ما از تکامل انسان را دگرگون کرد.
«لوسی» آن‌قدر کامل بود که گویی از دل اعصار به ما نگاه می‌کند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند او عضلات پای قدرتمندی برای راه رفتن و بالا رفتن از درختان داشت، اما به دلیل شکل متفاوت تاندون‌ها و عضلات ساق، دونده خوبی نبود و احتمالاً از ابزار استفاده می‌کرد.
این کشف همچنین به یکی از بحث‌های قدیمی در انسان‌شناسی پایان داد. لوسی در نقطه میانی تکامل انسان زندگی می‌کرد؛ فاصله زمانی تقریباً برابر با میمون‌ها و انسان مدرن. در آن زمان بسیاری از انسان‌شناسان معتقد بودند مغز بزرگ پیش از راه رفتن راست‌قامت تکامل یافته است. اما «لوسی» کوچک‌جثه و کم‌سر نشان داد که راه رفتن دوپا پیش‌تر شکل گرفته است. بیشتر پژوهشگران اکنون استرالوپیتکوس آفارنسیس را یکی از نیاکان مستقیم انسان می‌دانند.
کشف «لوسی» زمینه را برای شناسایی انسان‌تباران کهن‌تر فراهم کرد؛ از جمله فسیل مشهور «اردی» از گونه آردی‌پیتکوس رامیدوس.
جان کاپلمن، دیرینه‌انسان‌شناس دانشگاه تگزاس در آستین، پیش‌تر به لایو ساینس گفته بود: «کشف لوسی واقعاً دکمه شروع را برای جست‌وجو در رسوبات قدیمی‌تر آفریقا زد.»
در سال‌های بعد، دانشمندان بیش از ۵۰۰ فسیل از گونه A. afarensis را از مکان‌هایی در تانزانیا، کنیا و اتیوپی کشف کردند که یک میلیون سال از تاریخ تکامل را پوشش می‌دهد. همچنین اطلاعات زیادی درباره زندگی و مرگ لوسی به دست آمده و حتی می‌توان روز پایانی زندگی او را بازسازی کرد.
همچنین مشخص شده است که گونه لوسی در جهانی پر از دیگر نیاکان و خویشاوندان انسانی زندگی می‌کرده است. تاکنون انسان‌شناسان چندین گونه از استرالوپیتکوس و همچنین جنس‌های مرتبط دیگر را شناسایی کرده‌اند.
به لطف فسیل‌هایی مانند لوسی و خویشاوندانش، پژوهشگران اکنون دریافته‌اند که تاریخ تکامل انسان بیشتر شبیه یک رودخانه درهم‌تنیده است تا یک شجره‌نامه ساده.
