شرکت اسپیسایکس شامگاه دوشنبه آخرین پرتاب آزمایشی پیکربندی فعلی فضاپیمای استارشیپ را انجام داد؛ مأموریتی که به گفته شرکت، تمام اهداف اصلی خود را محقق کرد و برنامه را وارد مرحله بعدی کرد.
راکت ۴۰۰ فوتی از پایگاه استاربیس در تگزاس ساعت ۶:۲۳ عصر به وقت محلی پرتاب شد. بوستر Super Heavy که از آزمایش ماه مارس بازیابی شده بود، پروفایل جدیدی برای فرود آزمایشی اجرا کرد؛ ابتدا ۱۳ موتور را روشن کرد، سپس به پنج موتور کاهش داد و در نهایت با سه موتور در حالت شناور، فرود نرم برنامهریزیشدهای را در خلیج مکزیک حدود هفت دقیقه پس از پرتاب انجام داد.
در همین حال، مرحله بالایی استارشیپ هشت شبیهساز ماهواره استارلینک را رها کرد و مانور جدیدی با عنوان «چرخش دینامیک» را آزمایش کرد که قرار است در بازگشتهای آینده به سکوی پرتاب در استاربیس استفاده شود. این مرحله سپس در اقیانوس هند فرود آمد.
این پرتاب آخرین مأموریت نسخه دوم استارشیپ و نسخه اول بوستر Super Heavy بود. مانند آزمایش قبلی، مهندسان روی کاشیهای محافظ حرارتی مرحله بالایی نیز آزمایشهایی انجام دادند؛ از جمله حذف انتخابی و استفاده از طراحیهای جدید برای جمعآوری دادههای ورود مجدد.
اسپیسایکس همچنین نقاط کلیدی پرواز دهم را تکرار کرد؛ از جمله رهاسازی شبیهسازها و روشنکردن مجدد یکی از شش موتور رپتور در مدار.
این آزمایش آغاز رسمی مرحله بعدی برنامه استارشیپ محسوب میشود؛ مرحلهای که شامل پرواز نمونه ارتقایافتهای با نام V3 است. این نسخه برای اتصال در مدار و انتقال سوخت طراحی شده؛ قابلیتهایی که برای سفر به ماه و مریخ ضروری هستند. اسپیسایکس اعلام کرده که V3 شامل تغییرات ساختاری و ارتقاهایی در موتور رپتور است که هدف آن افزایش ظرفیت حمل بار است، هرچند جزئیات عددی ارائه نشده است.
شرکت اعلام کرده که این نسخه جدید برای نخستین پروازهای مداری استارشیپ، مأموریتهای عملیاتی حمل بار، انتقال سوخت و دیگر اهداف طراحی شده و گامی در مسیر ساخت فضاپیمایی کاملاً قابل استفاده مجدد برای مدار زمین، ماه، مریخ و فراتر از آن خواهد بود.
