طراحی باریک آیفون ایر ممکن است چشم‌گیر باشد و مهندسی انجام‌شده برای کوچک‌سازی برد منطقی آن قابل‌توجه است، اما به گفته «جین بردیچفسکی»، هم‌بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت تولید مواد باتری Sila، نوآوری اصلی در جای دیگری درون قاب آلومینیومی و شیشه‌ای این گوشی نهفته است.
او در گفت‌وگو با TechCrunch گفت: «باتری آیفون جدید واقعاً چشم‌گیر است. شکل دوبعدی کاملاً دلخواه آن را که ببینید، شگفت‌زده می‌شوید.»
بردیچفسکی که به‌تازگی از سفر آسیا بازگشته، گفته است که از نزدیک برخی از این سلول‌ها را دیده و آن‌ها را «قطعه‌ای انقلابی در فناوری باتری» توصیف کرده است.
او سابقه قابل‌توجهی در حوزه باتری دارد؛ به‌عنوان هفتمین کارمند تسلا، مسئول مهندسی باتری خودروی رودستر بود که بعدها الگوی باتری‌های دیگر محصولات تسلا شد. اکنون در شرکت Sila فعالیت می‌کند که مواد آند سیلیکونی برای محصولات الکترونیکی و در آینده خودروهای برقی تولید می‌کند.
طراحی خاص آیفون ایر با بریدگی‌های منحصر‌به‌فرد، به لطف فناوری ثبت‌شده‌ای به نام «باتری با محفظه فلزی» ممکن شده است. همان‌طور که از نام آن پیداست، این باتری دارای پوشش فلزی کامل است که استحکام و دوام فیزیکی بیشتری به سلول می‌دهد. بیشتر باتری‌های مورد استفاده در محصولات الکترونیکی مصرفی از نوع «پوششی» هستند که دارای بدنه پلاستیکی نرم و ارزان‌قیمت‌اند و امکان تورم محدود را فراهم می‌کنند.
اپل سال‌هاست از باتری‌های L شکل در آیفون‌ها استفاده می‌کند. همه باتری‌های لیتیوم-یون تا حدی دچار تورم می‌شوند و گوشه داخلی شکل L نقطه‌ای حساس در این فرآیند است.
بردیچفسکی می‌گوید: «این نوع طراحی بسیار حساس است، اما فناوری جدید آن را تقریباً ضدضربه کرده. حالا می‌توان باتری‌هایی با هر شکل دوبعدی دلخواه ساخت.»
باتری‌های با محفظه فلزی به اپل این امکان را می‌دهند که از فضای محدود داخل آیفون ایر بیشترین بهره را ببرد. طبق گفته بردیچفسکی، این نوع باتری‌ها می‌توانند تا نزدیکی لبه‌ها پیش بروند و در فضای باقی‌مانده پس از نصب بردهای مدار، جای‌گیری کنند.
بردیچفسکی معتقد است که با وجود هزینه بالاتر، بیشتر گوشی‌ها در آینده از این نوع باتری استفاده خواهند کرد، زیرا ظرفیت ذخیره‌سازی انرژی بیشتر آن‌ها ارزشش را دارد.
او همچنین گفته است که این فناوری برای دستگاه‌های کوچک‌تر مانند عینک‌های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی بسیار مهم خواهد بود. به گفته او، در سفر اخیرش به چین چند نمونه اولیه از این دستگاه‌ها را دیده و تأکید کرده که این نوع باتری‌ها به دلیل امکان طراحی در اشکال نامتعارف، بهبود قابل‌توجهی در چگالی انرژی ایجاد می‌کنند.
پیچیدگی طراحی این باتری‌ها احتمالاً دلیل آن است که اپل هنوز آندهای کربنی باتری‌های لیتیوم-یون خود را با نسخه‌های سیلیکونی جایگزین نکرده است. بردیچفسکی می‌گوید: «وقتی طراحی جدیدی را وارد خط تولید می‌کنید، معمولاً می‌گویید: بیایید از شیمی دیروز استفاده کنیم.»
با این حال، گذار به ساختار فلزی می‌تواند زمینه‌ساز استفاده از آندهای سیلیکونی در آینده نزدیک باشد. آندهای سیلیکونی خالص حدود ۵۰ درصد انرژی بیشتری نسبت به آندهای گرافیتی ذخیره می‌کنند، اما این ماده مستعد تورم است. شرکت‌هایی مانند Sila روش‌هایی اختصاصی برای کنترل این تورم در سطح ماده توسعه داده‌اند، اما همچنان باید در سطح سلول نیز مدیریت شود.
بردیچفسکی می‌گوید: «این فناوری قطعاً به ورود سیلیکون به چنین دستگاه‌هایی کمک خواهد کرد. به ما اجازه می‌دهد عملکرد را فراتر از محدودیت‌ها ببریم. همیشه با مصالحه‌هایی روبه‌رو بوده‌ایم و باید تورم را کنترل کنیم. هنوز هم باید این کار را انجام داد، اما حالا می‌توانیم کمی بیشتر فشار بیاوریم. این واقعاً انقلابی است.»