در حدود یک دهه گذشته، سرمایه‌گذار حوزه فناوری، بالاجی سرینیواسان، خواستار جدایی سیلیکون‌ولی از ایالات متحده شده است. او نه‌تنها خواهان فاصله گرفتن از مقررات دولتی و نهادهای رسمی است، بلکه به‌طور جدی پیشنهاد داده که برنامه‌نویسان و مدیران صنعت فناوری با سرمایه‌گذاری جمعی، کشور مستقلی برای خود ایجاد کنند.
سرینیواسان در این مدت فلسفه سیاسی خاص خود را با عنوان «جنبش دولت شبکه‌ای» معرفی کرده است؛ دیدگاهی آنارکو-کاپیتالیستی که تشکیل کشورهایی خصوصی را تحت مدیریت شرکت‌های غیرمتمرکز به‌جای دولت‌ها تصور می‌کند.
سال گذشته، او مدرسه‌ای را راه‌اندازی کرد تا علاقه‌مندان به این جنبش بتوانند اصول آن را بیاموزند. این مدرسه که در وبلاگ شخصی‌اش معرفی شد، قرار است محلی برای آموزش پیروان این فلسفه باشد. مکان انتخاب‌شده برای مدرسه نیز غیرمعمول بود: شهری ۱۰۰ میلیارد دلاری در مالزی به نام «فورست‌سیتی» که بخشی از پروژه «کمربند و جاده» چین بود و به دلیل تنش‌های سیاسی میان دولت چین و مالزی رها شده و اکنون به شهری متروکه با برج‌های خالی و سازه‌های بلااستفاده تبدیل شده است. با این حال، اعضای جنبش دولت شبکه‌ای اکنون در این شهر مستقر شده‌اند.
طبق گزارش بلومبرگ، مدرسه Wake Forest اکنون فعالیت خود را آغاز کرده و کلاس‌ها در جریان هستند. زندگی روزمره در فورست‌سیتی شباهت زیادی به سیلیکون‌ولی دارد: برنامه‌نویسی، ورزش، غذاهای لوکس و سمینارهای طولانی با سخنرانی افراد ثروتمند. حدود ۴۰۰ دانشجو، عمدتاً کارآفرین، تاکنون به این شهر آمده‌اند تا از برنامه‌نویسی گرفته تا نظریه‌های غیرمتعارف درباره دولت را مطالعه کنند. آن‌ها پروژه‌های رمزارزی می‌سازند، روی تناسب اندام خود کار می‌کنند و آزمایش می‌کنند که آیا یک ایدئولوژی مشترک می‌تواند جامعه‌ای را متحد کند. هزینه ماهانه برای اتاق اشتراکی، شامل اقامت و غذا، از ۱۵۰۰ دلار آغاز می‌شود.
با وجود امکانات نه‌چندان چشمگیر، شرکت‌کنندگان از حضور در این محیط ابراز رضایت کرده‌اند. یکی از آن‌ها به بلومبرگ گفته که «خوب است در کنار سایر سازندگان فوق‌العاده باشی». با اینکه ایجاد یک کشور جدید کاری بسیار دشوار و شاید غیرممکن است، جنبش دولت شبکه‌ای همچنان در حال رشد است. طرفداران آن به جذب سرمایه و حمایت سیاسی ادامه می‌دهند. برخی حتی پیشنهاد داده‌اند که گرینلند، قلمرو دانمارک که دولت ترامپ قصد خرید آن را دارد، به‌عنوان محل آزمایشی برای این جنبش استفاده شود. برخی دیگر در بالکان به دنبال تصاحب قلمرو هستند یا حتی ایده‌هایی غیرعملی مانند نصب پرچم روی یک سیارک را دنبال می‌کنند. هم‌زمان، جنبش «شهرهای آزادی» که با همین گروه‌ها مرتبط است، لابی قدرتمندی دارد و با دولت ترامپ در ارتباط است.
با راه‌اندازی این مدرسه، سرینیواسان در حال ایجاد مرکزی برای پرورش و گسترش ایدئولوژی خود است. هر جنبشی برای رشد نیاز به پیروانی دارد که پیام آن را منتقل کنند.
با این حال، بسیاری از پروژه‌های این جنبش با مشکل مواجه شده‌اند. برای مثال، شهر Prospera در سواحل هندوراس که به‌عنوان نمونه‌ای امیدوارکننده مطرح بود، اکنون درگیر دعوای حقوقی با دولت هندوراس درباره موجودیت خود است. به نظر می‌رسد آینده واقعی جنبش دولت شبکه‌ای نه در آرمان‌گرایی سرمایه‌داری افراطی، بلکه در تقابل سخت با قدرت‌های موجود رقم خواهد خورد.