وقتی صحبت از دوران طلایی عضله‌سوارهای داج می‌شود، خودروهای بزرگ B- و E-بادی مثل چارجر و چلنجر همیشه حرف اول را می‌زنند و اولین گزینه‌ها برای بازسازی مدرن هستند. اما این دارت بازسازی‌شده به ما یادآوری می‌کند که ماشین‌های عضلانی کوچک‌تر داج، قدرتی فراتر از اندازه‌شان داشتند و با ظاهری امروزی هم به خوبی جواب می‌دهند.
دارت A-بادی، خودروی جمع‌وجور داج در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰ بود که به شکل سدان، کوپه یا کانورتیبل با طراحی محافظه‌کارانه عرضه می‌شد و اغلب با موتور شش سیلندر خطی ضعیف همراه بود. اما اگر گزینه‌های درست را انتخاب می‌کردید، می‌توانستید آن را با موتور ۳۴۰ اینچ مکعبی یا موتور ۳۸۳ اینچ مکعبی V8 از برادر بزرگ‌ترش یعنی چارجر تجهیز کنید. برخی نسخه‌ها حتی با موتورهای هیولایی ۴۴۰ و ۴۲۶ اینچ مکعبی V8 برای مسابقات درگ ساخته شدند.
نگاهی مدرن به یک عضله‌سوار کم‌ادعا
اما این دارت ۱۹۷۰ بازسازی‌شده که در حراجی مکم در مونتری ماه آگوست عرضه می‌شود، یک بسته عملکردی کامل‌تر و مدرن‌تر نسبت به نمونه‌های قدیمی است. مجموعه‌ای کامل از به‌روزرسانی‌های مدرن به آن شتاب قدرتمند، توانایی ترمزگیری و فرمان‌پذیری عالی و لوکسی در سطح قرن ۲۱ می‌دهد که خریداران دارت دوران وودستاک فقط می‌توانستند آرزو کنند.
زیر کاپوت با دو هواکش، یک موتور ۳۹۲ اینچ مکعب (۶.۴ لیتری) Hemi V8 قرار دارد که با قدرت ۴۸۵ اسب‌بخار (۴۹۲ اسب بخار متریک) به یک گیربکس اتوماتیک پنج سرعته متصل است و نیرو را به دیفرانسیل عقب مجهز به Sure Grip منتقل می‌کند. ترکیب دنده‌های ۳.۵۵ با گیربکس اتوماتیک تعادل عالی بین شتاب از چراغ قرمز و رانندگی راحت در بزرگراه ایجاد می‌کند.
ساخته شده برای حرکت، توقف و پیچیدن
برخلاف برخی دارت‌های قدیمی که به دلیل موتورهای بزرگ مجبور بودند بدون فرمان هیدرولیک و بوستر ترمز عرضه شوند تا موتور داخل شاسی جا شود، این خودرو یک بسته کامل است. دارای فرمان هیدرولیک دنده شانه‌ای، سیستم تعلیق کویل‌اور، میل تعادل جلو و عقب و ترمزهای دیسکی چهار چرخ Wilwood است. رینگ‌های بادنیک در چهار گوشه خودرو نصب شده‌اند، به‌طوری که چرخ‌های عقب ۱۸×۱۰ اینچی آن آنقدر پهن هستند که برای جا دادن آن‌ها داخل گلگیر عقب، فضای داخلی گلگیر کوچک‌تر شده است.