استارشیپ شرکت SpaceX روز سه‌شنبه عصر با موفقیت از موشک تقویتی Super Heavy جدا شد و به مدار زمین رسید، اما در ادامه دچار چرخش شد و به‌صورت کنترل‌نشده وارد جو زمین شد و در اقیانوس هند سقوط کرد. به گفته شرکت SpaceX، پیش از این، فضای هوایی اطراف منطقه سقوط استارشیپ پاکسازی شده بود.
این نهمین پرواز آزمایشی استارشیپ بود و ترکیبی از موفقیت‌ها و شکست‌ها را برای SpaceX به همراه داشت. این آزمایش، روان‌ترین پرواز سال جاری برای استارشیپ به شمار می‌رفت، به‌ویژه پس از دو انفجار متوالی در پروازهای قبلی. استارشیپ که بر روی بوستر Super Heavy سوار بود، از پایگاه SpaceX در جنوب تگزاس پرتاب شد. این نخستین باری بود که از یک بوستر Super Heavy که پیش‌تر پرواز کرده بود، دوباره استفاده شد — این بوستر در پرواز آزمایشی هفتم پرتاب و بازیابی شده بود.
بوستر سنگین با موفقیت جدا شد و استارشیپ وارد فضا شد. اما نتوانست دریچه جانبی مخصوص حمل محموله را برای آزمایش رهاسازی ماهواره‌های آزمایشی باز کند. در ادامه پرواز، استارشیپ کنترل وضعیت خود را از دست داد؛ یعنی دیگر قادر به تنظیم جهت خود برای ورود مجدد به جو نبود.
این پرواز تنها چند روز پس از آن انجام شد که اداره هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) مجوز پرواز را برای SpaceX صادر کرد. این مجوز در پی بررسی‌های ایمنی ناشی از دو انفجار پیشین صادر شده بود.
در پرواز ماه ژانویه، SpaceX برای دومین بار موفق شد بوستر Super Heavy را هنگام بازگشت به زمین، بازیابی کند. استارشیپ از بوستر جدا شد و با روشن‌سازی موتورهای خود به مدار رفت، اما اندکی بعد دچار نقص شد و از دست رفت. تکه‌هایی از آن در نزدیکی پورتوریکو سقوط کردند و باعث شد FAA مسیر چندین پرواز را تغییر دهد.
در آزمایش بعدی در ماه مارس، بوستر با موفقیت جدا شد و برای سومین بار توسط برج پرتاب در تگزاس بازیابی شد. استارشیپ وارد فضا شد، اما هشت دقیقه پس از پرتاب چندین موتور رپتور را از دست داد و وارد حالت چرخش شد.
در پی این دو حادثه انفجاری، FAA محدوده مناطق خطر را در آمریکا و کشورهای دیگر گسترش داد، براساس تحلیل ایمنی به‌روزشده‌ای که SpaceX ارائه داده بود. پس از تکمیل بررسی‌های مربوط به از دست رفتن استارشیپ در پرواز هشتم، این شرکت تغییراتی در سخت‌افزار اعمال کرد تا قابلیت اطمینان سیستم افزایش یابد.