OnlyFans، پلتفرم مشهور محتوای بزرگسالان در اینترنت، ممکن است به‌زودی مالکیتش تغییر کند. طبق گزارش رویترز، شرکت مادر این پلتفرم، Fenix International Ltd.، در حال مذاکره برای فروش این کسب‌وکار به ارزش تقریبی ۸ میلیارد دلار به گروهی از سرمایه‌گذاران آمریکایی است.
روزنامه New York Post پیش‌تر گزارش داده بود که «لئونید رادوینسکی»، میلیاردر مالک این سایت، به‌دنبال "نقد کردن" دارایی خود است، اما هنوز خریدار مناسبی نیافته بود. حالا رویترز اعلام کرده که یکی از خریداران احتمالی، شرکت سرمایه‌گذاری Forest Road Company در لس‌آنجلس است که به نظر می‌رسد رهبری گروه سرمایه‌گذارانی را بر عهده دارد که قصد خرید این پلتفرم را دارند. این شرکت در وب‌سایت خود ادعا می‌کند که «شرکت سرمایه‌گذاری معمولی نیست» و به «پیچیدگی و خلاقیت برای استخراج ارزش در جاهایی که دیگران محدودیت می‌بینند» علاقه‌مند است. همچنین علاقه خاصی به «رسانه و سرگرمی» و «دارایی‌های دیجیتال» نشان داده است.
اطلاعات زیادی درباره این مذاکرات منتشر نشده است. رویترز با استناد به منابع آگاه نوشته که Fenix با طرف‌های دیگری نیز در حال گفتگو است. Gizmodo نیز برای اطلاعات بیشتر با OnlyFans تماس گرفته است.
OnlyFans در سال ۲۰۱۶ تأسیس شد و در دوران همه‌گیری کرونا، با فراهم کردن بستری برای ارضای میل جنسی کاربران در شرایط قرنطینه، به شهرت رسید. از آن زمان تاکنون، این کسب‌وکار رشد چشم‌گیری داشته است. به‌جز یک مقطع عجیب در سال ۲۰۲۱ که شرکت اعلام کرد قصد دارد محتوای «صراحتاً جنسی» را ممنوع کند، این پلتفرم به مقصدی اصلی برای محتوای بزرگسالانه تبدیل شده و با مدل کاری فریلنسری‌اش، تأثیر عمده‌ای بر صنعت پورن گذاشته است. سال گذشته، این شرکت اعلام کرد که پرداخت‌ها در پلتفرم نسبت به سال ۲۰۲۳ حدود ۱۹ درصد افزایش یافته و به ۶.۶ میلیارد دلار رسیده است.
رادوینسکی در سال ۲۰۱۹ شرکت را خریداری کرد و از آن زمان، سود کلانی به‌دست آورد. Bloomberg سال گذشته گزارش داد که این سرمایه‌دار در عرض سه سال، از طریق سود سهام، یک میلیارد دلار درآمد کسب کرده است.
با این حال، شرکت با انتقادات و شکایات حقوقی زیادی نیز مواجه بوده است. منتقدان، پلتفرم را محلی برای فعالیت قاچاقچیان جنسی می‌دانند و مدعی هستند که محتوای آزار جنسی کودکان نیز در آن یافت می‌شود. همچنین، اخیراً دو کاربر از این شرکت شکایت کرده‌اند چون فهمیده‌اند که ممکن است با مدل‌های واقعی گفتگو نکرده باشند—زیرا برخی از تولیدکنندگان محتوا، ارتباطات خود با مشتریان را به شرکت‌های واسطه می‌سپارند.