امیدواریم «هامپتی دامپتی» اخبار علمی را دنبال کند، چرا که پژوهش جدیدی نشان می‌دهد ایمن‌ترین روش برای انداختن یک تخم‌مرغ بدون شکستن آن چیست.
دانشمندان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) در پژوهشی که روز پنج‌شنبه در ژورنال Communications Physics منتشر شد، پس از نزدیک به ۲۰۰ آزمایش دریافتند که انداختن تخم‌مرغ به‌صورت افقی احتمال بیشتری برای سالم ماندن دارد تا انداختن آن به‌صورت عمودی—نتیجه‌ای کاملاً برخلاف باور عمومی.
MIT و بسیاری از دانشگاه‌های دیگر، به‌طور منظم «چالش پرتاب تخم‌مرغ» را برای دانشجویان برگزار می‌کنند. هدف این مسابقه ساده است: شرکت‌کنندگان باید با استفاده از مواد ابتدایی مانند خلال‌دندان و نخ، وسیله‌ای بسازند که تخم‌مرغ را هنگام سقوط از شکستن حفظ کند.
 |
| Tal Cohen |
اما به گفته‌ی تال کوهن، مهندس و پژوهشگر این مطالعه، هم معلمان و هم منابع آنلاین اغلب توصیه می‌کنند که تخم‌مرغ را به صورت عمودی رها کنید تا احتمال ترک‌خوردن آن کمتر شود. فرض اساسی پشت این توصیه آن است که ساختار عمودی تخم‌مرغ شبیه به یک قوس معماری است—و قوس‌ها در توزیع مجدد نیروها یا انرژی وارده عملکرد بسیار خوبی دارند.
کوهن، دانشیار گروه مصالح و زیرساخت‌های پایدار در MIT، به گیزمودو گفت: «بعد از چند بار شرکت در این رقابت، شروع کردیم به زیر سؤال بردن این باور رایج. ما قانع نشده بودیم که توضیح ایستایی که برای قوس‌ها کاربرد دارد، بتواند در مورد یک برخورد دینامیکی هم صدق کند.»
کوهن و تیمش تعدادی از تخم‌مرغ‌هایی را که پس از رقابت اخیر در MIT باقی مانده بودند، برای آزمایش فرضیه‌شان به آزمایشگاه بردند، اما نتایج اولیه قانع‌کننده نبود. بنابراین تصمیم گرفتند پروژه‌ای رسمی‌تر و گسترده‌تر آغاز کنند.
در مجموع، آن‌ها ۱۸۰ تخم‌مرغ را یا به‌صورت عمودی یا افقی روی سطحی سخت انداختند. این پرتاب‌ها در سه ارتفاع متفاوت—۸، ۹ و ۱۰ میلی‌متر (تقریباً بین ۰٫۳۲ تا ۰٫۳۹ اینچ)—و در دسته‌های ۶۰تایی انجام شد. به‌طور کلی، تخم‌مرغ‌هایی که به‌صورت عمودی رها شدند، نتایج بدتری داشتند. برای مثال، بیش از نیمی از تخم‌مرغ‌های عمودی در ارتفاع ۸ میلی‌متر شکستند، در حالی که کمتر از ۱۰٪ از تخم‌مرغ‌های افقی در همان شرایط ترک برداشتند. آزمایش‌های بیشتر نیز نشان داد که تخم‌مرغ‌های افقی پیش از شکستن، قابلیت فشرده شدن بیشتری نسبت به تخم‌مرغ‌های عمودی دارند.
این یافته‌ها شاید دنیا را دگرگون نکنند، اما نشان می‌دهند که چگونه «حکمت‌های رایج»—حتی آن‌هایی که در کلاس‌های علمی تدریس می‌شوند—می‌توانند ما را به خطا بیندازند.